Might and Magic VII: For Blood and Honor

10/10

Kolejna część cyklu Might & Magic wydana została w 1999 roku (tylko rok przerwy od szóstki!). Mimo to gra wciąga, aczkolwiek nie tak bardzo jak szósteczka. Ale przyjrzyjmy się z bliska...

Fabuła:
Akcja gry rozkręca się na dobre, gdy wygramy Zamek Harmondale w zawodach (będących swoistym tutorialem). Posiadłość leży na spornym terytorium. Mają na nią chętkę elfy i ludzie. Musimy zapobiec wojnie i nie doprowadzić, by wróg odbudował niebiańską kuźnię albo... do wojny doprowadzić i ową kuźnię wybudować (a raczej pomóc przy tym). Ciekawie się zapowiada, nie?

Kreowanie drużyny:
Sprawa niemal identyczna, jak w części 6, tyle że teraz możemy wybierać rasy bohaterów (4). Doszły 3 nowe profesje (złodziej, łowca, mnich), kilka nowych umiejętności. Reszta jest identyczna. Nadal mamy 7 cech oraz umiejętności. Warto wspomnieć, że możemy wybrać tembr głosu postaci.
9/10

Wrażenia audiowizualne:
I znowu znikomy postęp. Co prawda grze dodano obsługę akceleratorów, a także bajery typu "lajt sourcing", ale nadal obserwujemy świat z perspektywy 1 osoby. Might & Magic z innym widokiem to byłby koszmar :-) Dźwięk nadal na wysokim poziomie, podobnie jak muzyka. He he, jak usłyszycie odgłos Meteor Shower to odruchowo będziecie uciekać :-)
9/10

Grywalność:
Bardzo duża, masa przedmiotów w ekwipunku (chyba nawet więcej niż w MM6). Nowi wrogowie. Jednym słowem miód! Dodano nowy poziom umiejętności - arcymistrz. Nadaje on potężnego "boost'a" możliwościom naszych postaci. Danych czarów będą mogły nauczyć się tylko postacie z określonym poziomem umiejętności (ekspert itp.). I druidzi nie są już tak przydatni. I jeszcze najważniejsza zmiana - mniej więcej w połowie gry wybieramy ścieżkę, którą chcemy kroczyć (dobra/zła). Ma to OGROMNY wpływ na dalszą rozgrywkę. Dostajemy inne questy, możemy korzystać tylko z jednej magii rodzaju światło/mrok, mamy inny kolor międzymordzia. Zmian całkiem sporo. Od gry nadal trudno się oderwać.
9/10

Podsumowanie:
Część 7 cyklu to z pewnością doskonała gra, nie dorównująca jednak poprzedniczce. Poziom trudności jest jakby mniejszy, a świat mniej ciekawy. Zachęcam mimo to do zagrania, naprawdę warto. Moja nota: 9/10

Kolejna część sagi nie wnosi do serii zbyt wiele - autorzy wyszli najwyraźniej z założenia, że nie warto naprawiać tego, co nie jest zepsute. Dostaliśmy więc nową krainę, historię i bohaterów, ale gracze MM6 poczują się jak na starych śmieciach. Zmieniła się lekko grafika inwentory i mordek postaci (ciut na gorzej w moim odczuciu), pojawili się też oczywiście nowi przeciwnicy, kilka czarów, profesji do wyboru, możemy też wybrać rasę naszych bohaterów.

Plusy:
Jeszcze więcej świata Magii i Miecza, super system inwentory, rozwój postaci, automapa, rozbudowany notatnik, możliwość posiadanie własnego zamku i opowiedzenia się po którejś ze stron (2 różne zakończenia).

Minusy:
Po pewnym czasie wkurzać zaczyna ilość przeciwników, NPC-e potrafią blokować drogę (co jest uciążliwe zwłaszcza w wąskich korytarzach miasta krasnoludów).

Widok:
FFP, możliwość patrzenia w górę/dół, swobodne obracanie, lewitacja, latanie, chodzenie po wodzie, kraina jest pofałdowana, nierówności terenu można wykorzystywać w walce. Grafika jest naprawdę fajna, a prowincje, które zwiedzamy zróżnicowane- pustynia, góry, lasy.

Fabuła:
Nasza wesoła drużyna wygrywa w konkursie zamek wraz z tytułami lordowskimi i władzą nad okolicą. Jak się jednak okazuje, nie jest to wcale aż tak fajna nagroda- zamek opanowały gobliny, mieszkańcy nas nie lubią, a kraina jest na linii frontu wojny między ludźmi, a elfami. Tylko od nas zależy, po której stronie się opowiemy. Dodatkowo pojawiają się informacje o dziwnych przybyszach z głębin morskich.

Walka:
Czas rzeczywisty (wskazany przy walkach z niegroźnymi przeciwnikami) lub turówka, z kolejnością ruchu uzależnioną od szybkości postaci i wrogów. Zaatakować można każdą spotkaną postać, choć nie wszystkie atakują nas, zdarzy nam się nieraz oglądać cudze walki, część NPC-ów będzie nawet nas wspierać (obrońcy miast, strażnicy w swoich rejonach). W stosunku do MM6 pojawił się jeden dogodny bajer- po każdej turze nasza drużyna może wykonać do 5 kroków i np. odskoczyć od wroga. Ten trick bardzo uskutecznia walki.

Statystyki:
Prowadzimy 4-osobową drużynę, wybieramy z kilku ras (gobliny, ludzie, elfy i dwarfy) i profesji (z nowości: ranger i monk), wybieramy też animowaną główkę i głos, jakim będzie mówiła. Musimy też rozdysponować punkty i zdolności między wybranymi postaciami, nic nie jest losowane- i bardzo dobrze! Postacie (oprócz współczynników widocznych na obrazku po lewej) posiadają także szereg zdolności, w których mogą mieć do 4 stopni wtajemniczenia (w zależności od profesji). Aby podwyższyć level, muszą trenować w specjalnych miejscach, po treningu dostają kilka punktów do rozdzielenia między zdolności. Do zwiększenia stopnia znajomości zdolności (a są nimi m.in. używanie broni, zbroi, kupiectwo, zdolności magiczne, rozbrajanie pułapek) konieczna jest wizyta u nauczyciela. Każda profesja może również dwukrotnie awansować, np. knight- cavalier- champion (lub black knight, w zależności od wyboru Dobra lub Zła). Do drużyny możemy zatrudnić 2 dodatkowe postacie- będą służyć nam swoimi umiejętnościami i podbierać część kasy (mogą np. leczyć, reperować, rzucać określone czary), ale nie walczą wraz z nami.

Ekwipunek:
I kolejna świetna robota! Mimo pewnych zmian graficznych, które nie przypadły mi do gustu (ale może po prostu zbyt dużo grałem w MM6 i mam odchyły), system w dalszym ciągu jest genialny. Cała masa przedmiotów ekwipunku: płaszcze, zbroje, buty, pasy, tarcze, hełmy, bronie i łuki- i to wszystko widać na rysunku naszej postaci. Oprócz tego postać nosić może 6 pierścieni, amulet i rękawice. Znalezione przedmioty muszą być najpierw zidentyfikowane- specjalną zdolnością. Przedmiotów jest sporo i posiadają całe mnóstwo cech magicznych.