Castle Fantasia: Seimadaisen (JAP)

Castle Fantasia 2
Wydania
1998()
Ogólnie
1998, wydany jedynie w języku japońskim taktyczny-rpg dla osób raczej pełnoletnich, ze względu na obecność sporej ilości hentaiowej grafiki :) Grać się w to bez znajomości języka jednak spokojnie gra- umknie nam jedynie fabuła- cała reszta jest zrozumiała :)
Widok
Poza walkami mamy ekrany, na których pojawia się tekst i portrety mówiących, czasem jakaś graficzka :)
Walka
Turówka.
Recenzje
JRK
Autor: JRK
13.01.2003

Seria Castle Fantasia liczy (przynajmniej według moich obliczeń) 3 części, z czego 3 ukazała się również na Dreamcaście. Wszystkie odcinki tej sagi nie wyszły oficjalnie poza Japonię, wszystkie (prócz ma się rozumieć "ugrzecznionej" wersji na Makarona) należą do gatunku hentai- tactic -rpg :) Akcja opisywanej dziś drugiej części, o podtytule Seimadaisen, czyli po naszemu "wielka wojna między siłami ciemności i światła" (nie zmyślam! wyczytałem to na jakiejś angielskiej stronce) toczy się 500 lat przed wydarzeniami przedstawionymi w CF1. Czyli mamy coś w stylu prequela.

Widok
Podobnie jak w części pierwszej, gra dzieli się na dwie części- walki oraz gadki- między walkami nasza postać komentuje obecną sytuacją na froncie, gada z innymi bohaterami (niezbyt często) i bohaterkami (zdecydowanie częściej!). Wtedy też mają miejsce różne poza-bitewne wydarzenia okraszone grafiką- jakieś pościgi, ucieczki, pożary, wesela. Dzieje się sporo- starałem się nadążać za fabułą i na podstawie oglądanych grafik odgadywać, co się dzieje, ale nie było łatwo :) Raz gadamy z jakąś postacią, by po chwili walczyć w bitwie przeciw niej, potem znów z nią wesoło gadamy i znów walczymy. Momentami nie widziałem, kto jest z kim przeciw komu! W którymś momencie doszedłem wreszcie, że czasami widziałem wydarzenia dziejące się w obozie wrogów, ale nawet i to nie wyjaśniło mi wszystkich wątpliwości. Ech, trzeba się w końcu nauczyć tego japońskiego...

Ale, ale, wracam do tematu. Nowością w stosunku do poprzedniczki jest fakt, że czasem podczas części gadkowej stajemy przed możliwością wyboru naszego postępowania- sprawdziłem doświadczalnie :) i nasz wybór nie jest nieistotny- ma wpływ np. na to, kto pomoże nam w kolejnej bitwie, czy (o wiele istotniejsze!) jakie hentaiowe obrazki zobaczymy ^_^. No właśnie- hentaiowe obrazki, skoro już przy tym jesteśmy. Grafika w grze, jak na artystów ze Studio ego! przystało stoi na naprawdę wysokim poziomie (obczajcie zresztą próbki pod recenzją). Wszystkich obrazków, jakie gra oferuje nie uda się zobaczyć podczas jednej gry, dzięki zastosowanemu chytremu mykowi, znanemu także z części pierwszej. Nasz bohater podczas gry walczy ramię w ramię ze zdaje się 6 ślicznotkami. Ale związać się może na końcu tylko z jedną- czyli aby zobaczyć każde (a jakże, hentaiowskie) zakończenie- tyleż razy należy grę skończyć, a to nie takie proste, gdyż...

Walka
...wszystko zależy od naszej postawy podczas walk (i prawdopodobnie od wyborów z części gadkowej gry). Walki toczone są na podzielonych na pola planszach, wszystkie uczestniczące w nich postacie posiadają pewną ilość punktów ruchu, które mogą podczas swojej tury wykorzystać. Niestety, większość współczynników postaci jest przed graczem ukryta- mamy informację tylko o kilku podstawowych, jak właśnie ruch, czy HP. Trochę to martwi, bo walki prowadzi się niejako na wyczucie- dopiero po kilku potyczkach będziemy wiedzieli, że ta dziewczyna jest silna, ale za to ta druga może zaatakować dwie postacie naraz. Sednem walk są serduszka pozostawiane przez pokonanych wrogów. Kto pierwszy wejdzie na pole z serduszkiem, zgarnia je. Jeżeli postać uzbiera odpowiednią ich ilość- awansuje na wyższy poziom, a jej współczynniki automatycznie rosną. Przy okazji, każde zebrane serduszko, to punkt dla danej dziewczyny- ta która na zakończenie gry będzie ich miała najwięcej- ta skończy u boku naszego bohatera. Sami więc widzicie, że aby zobaczyć zakończenie z konkretną dziewczyną, trzeba się nieźle namęczyć!

Podsumowanie:
Gra z całą pewnością nie zdobyłaby zagranicznego odbiorcy (czyli takiego, który w nią zagra mimo iż nie rozumie słowa w języku japońskim ;), gdyby nie "grafika przerywnikowa". Walki nie są zbyt trudne, przynajmniej jeśli się stara je po prostu wygrać, a nie zdobywać serduszka konkretną postacią. Zabawy dostarcza nam na 3-4 wieczory (oczywiście jeśli przeklikujemy część dialogową), gdyż stoczymy ciut ponad 30 potyczek i bitew. Czy więc warto zagrać? Miłośników kawaii grafiki nie trzeba zachęcać, ale jeśli od miłej dla oka grafiki ważniejsza jest dla ciebie przyjemność z toczenia bitew, to sugeruję pogranie np. w Final Fantasy Tactics ;)

Moja ocena: kurcze, ciężka sprawa- ale niech będzie: 5/10, choć za grafikę dałbym 8/10 ;)


Obrazki z gry:

Dodane: 21.11.2013


Dodaj komentarz:

Pytanie kontrolne: kto tu rządzi?