Piece of Wonder

Srpg, o popularności tego gatunku w Japonii niech świadczy masa wydanych tytułów, niestety w znakomitej większości pozostająca w zapewne nieznanym dla większości tu zaglądających języku "krzaczkowym". Zawsze więc gdy jakiś tytuł zostanie przetłumaczony na zrozumiały język czy to przez fanów czy też "oficjalnie" z wypiekami na twarzy szukam o nim jakichś informacji. Jakiś czas temu natrafiłem na informację o świeżo wydanym tytule prosto z kraju kwitnącej wiśniówki, choć słowo świeżo może tu być lekkim nadużyciem, bo gra została wydana z pięcioletnim poślizgiem no, ale "darowanemu koniowi...". Doprowadziło to mnie do dzisiejszej niezbyt długiej recenzji (bo o złych wspomnieniach należy jak najszybciej zapomnieć, a nie rozpisywać się o nich), którą macie przed oczami.

Fabuła:
Wcielamy się w rolę 15 letniego chłopaka o imieniu Kazuya, chłopak jak każdy inny, chodzi do szkoły wraz ze swoją przyjaciółką z dzieciństwa, jej robotem ochroniarzem i (na oko) 8 letnią dziewczynką, która pląta się za nim, od kiedy uratował ją ze spotkania z pedofilem... hmmm no dobra, może to nie jest chłopak jak każdy inny, tym bardziej że po spotkaniu z potworami zwanymi "evolutions", własnej śmierci i powrocie do świata żywych (po targu ze Śmiercią) postanawia polować na potwory zagrażające ludzkości. Tak mniej więcej przedstawia się zarys fabuły... ups jaki zarys, właśnie opowiedziałem co się wydarzy przez mniej więcej połowę gry; nie ma co, długością gra się poszczycić nie może.

Rozgrywka:
Gra to połączenie srpga czy też, jak kto woli taktycznego rpg wraz z date simem, niestety w obu tych kategoriach gra wypada co najmniej słabo. Przez mniej więcej połowę gry (ten kawałek, który zreferowałem sekcję wyżej) dokonujemy rożnych wyborów podczas dialogów, wybory te zadecydują scenariusz, której dziewczyny rozegramy. Gdy zakończymy część date simową jesteśmy rzucani w wir walk. No cóż, za bogato tu nie jest, do dyspozycji będziemy mieli w sumie czterech bohaterów z mocno klasycznym rozłożeniem sił: postać od walki wręcz, na odległość, ktoś do leczenia... standard. Postacie oczywiście zdobywają poziomy, po których możemy wpakować trochę punktów w statystyki, które nas interesują. Niestety walki są nieciekawe i właściwie wymagają od nas jednej jedynej taktyki: zajść od tyłu i przywalić najmocniej jak się da. Brak tu jakiegokolwiek inwentarza, jedynie czasami w trakcie walk potwór może zgubić jakiś kawałek bandaża czy też napoik podwyższający jakąś statystykę (trzeba jednak te przedmioty zużyć przed końcem walki bo przepadną).

Grafika/Muzyka:
Nędza i jeszcze raz nędza. Zarówno w części klikankowej jak i podczas walk. Postacie i tła są najnormalniej w świecie brzydkie, a podczas walk praktycznie nieruchome figurki naszych postaci walczą z przeciwnikami przedstawionymi jako trójkąty. Przez jakiś czas myślałem, że grafika to może wina tego, że grę stworzono w 2002 roku, ale gdy popatrzyłem na gry studia Ego! z tego okresu coś się we mnie zagotowało; ja rozumiem że gra to nie hentai i nie musi dostarczać wizualnych uciech ale to do licha nie oznacza to że ma być paskudna. Co do muzyki to nie jestem w stanie zbyt wiele o niej napisać, jakaś tam pewnie była ale nie wpisała mi się w pamięć.

Podsumowując:
Kijem przez szmatę nie tykać, jest cała masa lepszych i ładniejszych srpgów, w które można zagrać i czerpać z nich niemałą radochę. Wydawcom życzę lepszego doboru tytułów, a sobie szybkiego zapomnienia o tym potworku. Cóż może ktoś zagra i spodoba mu się na tyle by napisać tu drugą recenzję, która wyciągnie na wierzch jakieś dobre cechy gry... może.

Moja ocena: 1+/5