Ultima VI: The False Prophet

Najstarsza Ultima, w jaką na poważnie grałem- na wcześniejsze nie starczyło mi siły woli :) Tu też się trochę obawiałem, ale jak się okazało niepotrzebnie. Gra jest bowiem prawie tak samo rozbudowana i skomplikowana, jak jej następczyni (U7). Graficzny silnik został natomiast wykorzystany w Savage Empire i Martian Dreams. Gra jest także całkiem trudna i wymagająca, ale nie nudna!

Plusy:
Ogromny świat do zwiedzania, ciekawa fabuła.

Minusy:
Tylko jedno miejsce do sejwowania, liczne błędy, mało czytelna automapa.

Widok (5/10):
Izometr, świat jest naprawdę ogromny, grafika znośna. Poruszamy się całą drużyną (łażą za naszą postacią), lub pojedynczo -możemy rozgonić naszych ludzi po całym świecie (nie polecam, bo nie zbiorą się później automatycznie).

Fabuła:
Avatar po raz kolejny przybywa do Britanni -tym razem by stawić czoła inwazji demonów. Jaki jest ich cel, dlaczego zaatakowały i czy znajdzie się jakieś wyjście z tej sytuacji -oto problemy, jakie tym razem przyjdzie mu rozwiązać.

Walka (4/10):
Turówka, ale dziwna, bo do momentu, gdy nie włączymy się osobiście do walki, toczy się ona w czasie rzeczywistym. Walki są nieco chaotyczne, ale mocno mi to nie przeszkadzało.

Statystyki (5/10):
Tworzymy tylko naszą postać, odpowiadając na zestaw pytań, pozostałe postacie są zawsze te same, jest ich o kilka więcej, niż miejsc w drużynie (a miejsc jest 6). Z ciekawostek -przyłączyć się może m.in. gadająca mysz, czy gargoyle.

Ekwipunek (6/10):
Rysuneczek postaci z kółeczkami wokół niej na przedmioty. Każda postać ma maksymalne obciążenie, nawet (co dziwne w serii Ultima), broń ma współczynniki!