Bravely Default II

Seria "Bravely Default" narodziła się jako kontynuacja spin-offu "Final Fantasy: The 4 Heroes of Light", która postanowiła odciąć się od pępowiny, ale jednocześnie zachowując na tyle dużo, że spokojnie nazwa FF mogłaby pozostać. Element wspólny dzielony jeszcze z "Octopath Traveler" to komenda Brave/Boost ubarwiająca turowe walki. Choć w każdej grze działa ona inaczej, to wszystkie te gry łączy ta sama osoba projektanta Tomoya Asano.

Dwójka w nazwie nie znaczy, że trzeba znać jedynkę. Historia (i bohaterowie) jest całkowicie  niezależna od pozostałych gier (de facto są dwie jedynki). Jako że pępowina nie została odcięta całkowicie to fabuła dotyczy 4 kryształów żywiołów, tak samo jak w początkowych grach FF. Niemniej historia jest ciekawa, rozbudowana i ładnie komponuje zakończenie z początkiem. Prawdziwe zakończenie, bo autorzy zainspirowali się "Nierem" i zrobili dwa fejkowe zakończenia.

Gra nawiązuje designem do gier retro w podobny sposób jak to robią gry studia "Tokyo Factory", tylko że robi to dużo lepiej. Mechanika gry nawiązuje do FF5, czyli jej systemu jobów (klas). Tych jest tu całkiem sporo, a plusem jest, że możemy korzystać więcej niż z jednej naraz. Są ograniczenia oczywiście. Można wybrać jedną główną klasę, którą rozwijamy w walce. Od niej zależą statsy postaci, rodzaj ekwipunku i umiejętności. Dodatkowo można wybrać klasę podrzędną. Daje ona wyuczone umiejętności do wykorzystania w walce, ale nie rozwija się. Kolejny bonus to kilka umiejętności pasywnych, które możemy wybrać ze wszystkich wyuczonych. System świetny, ale wymaga grindu i to niemałego. Mamy jednak pełny wgląd jak każda klasa wpływa na statsy i co dostajemy na każdym poziomie, więc możemy zaplanować rozwój każdej postaci.

Świat gry jest przedstawiony trójwymiarowo, jest wiecznie zapotworzony, ale przeciwnicy są widoczni. Mamy dostęp do kilku miast, pomiędzy którymi działa system szybkiej podróży. Miasta są przedstawione w specyficzny sposób, w takim panoramicznym widoku ala "Octopath Traveler". Jest tam zawsze sklep, tawerna i biuro, które wysyła statek morski. Pozwala to zdobywać skarby takie jak: przedmioty podwyższające statsy czy pule doświadczenia. To głównie w miastach (nie tylko) jest wiele postaci zlecających zadania poboczne, a tych jest równe 100. Zadania te są bardzo proste w konstrukcji, a system znaczników upraszcza je jeszcze bardziej. Eksploracja dotyczy głównie umiejętnie poukrywanych skrzynek. Nasz bohater może siać roślinność by zdobywać drobne przedmioty. Później nabędzie możliwość ścinania blokujących przejścia drzew. Oczywiście zwiedzimy mnóstwo lokacji (tutaj kamera jest zablokowana), a każda z nich ma swój motyw przewodni: zaburzająca kierunki mgła, przełączane platformy, ukryte przejścia itp.

System walki jest turowy (ATB), ale posiada mechanikę punktów Brave, co pozwala na użycie do 4-ech akcji na turę. Punkty Brave kumulujemy używając obrony. Można też ich użyć na kredyt, wtedy kilka następnych tur postać będzie nieaktywna. Punkty te są zużywalne przez niektóre umiejętności, ale tu już kredyt nie działa. Będzie wielu bossów do pokonania, a po świecie porozrzucane są superpotwory, które czekają by je przetestować w walce. W zasadzie ważniejszy jest build postaci niż poziom doświadczenia. Walczymy stałą 4-osobową drużyną, czasem ktoś dołączy, ale nie mamy nad nim kontroli. Gra posiada opcję przyśpieszanie animacji walk, więc przy łatwych bitwach nie tracimy za dużo czasu.

Graficznie gra nie zabija, ale zachowuje przyzwoitą jakość. Przypomina poziom gier typu "I am Setsuna". Dźwiękowo wypada bardzo dobrze. Muzyka jest świetna, dialogi udźwiękowione chyba we wszystkich cutscenkach. Nie ma dźwięku w scenkach znanych z serii "Tales..." typu skit, tu nazwanych "Party Chat". Sterowanie na padzie bardzo dobre. Bugów nie uświadczyłem.

Moja ocena: 4/5