Arcania, to jedna z gier, która próbowała oprzeć swoją popularność o sukces gry, na której licencji powstała. Niestety nowe studio nie do końca wiedziało co chce zrobić i stworzyło tylko imitację. Z imitacji z czasem usunięto cichaczem podtytuł Gothic 4 i została sama Arcania (gracze i internet i tak pamięta:)). I całkiem słusznie, bo Gothica tu niewiele, a to, co z niego pozostało, wywołuje śmiech politowania wśród fanów. Mam nadzieję, że nadchodzący rimejk będzie większym sukcesem.
Ile zapłacilibyście za swoją wolność? Milion? Dwa? A może 10000000 milionów? Bohater tej gry nie dostał żadnego wyboru i bez zdobycia dziesięciu baniek, będzie tkwił w lochu po wsze czasy. Szczury będą miały co jeść przez dobrych kilka tygodni, a kości zbieleją ułożone w dziwnej pozie agonii...chyba że mu pomożecie i uzbieracie razem z nim właściwą kwotę. Niestety zła wiadomość jest taka, że nie jest to zbiórka na Facebooku, a dobra wiadomość jest taka, że jest to do zrobienia w grze. Ruszajcie więc łączyć klocki w kombosy, a ja skoro już uzbierałem te 10 baniek, to ruszam w rejs statkiem (druga część gry nosi tytuł: You Must Build A Boat).
Jeśli tytuł tego newsa wam nic nie mówi, to już wyjaśniam. Fraza sterująca to jeden ze sposobów indoktrynacji agentów w grze Phantom Doctrine. Po zastosowaniu takiej frazy, wrogi agent przechodzi na naszą stronę, a my mamy nad nim pełną kontrolę. Ta stworzona przez polskie studio CreativeForge Games gra taktyczna z elemnentami RPG, jest świetną alternatywą dla osób lubiących serię X-COM. Po więcej informacji zapraszam do recenzji, a mi przeszła niepokojąca myśl przez głowę. Co jeśli JRK zapuścił taką frazę sterującą nam wszystkim i teraz nas wykorzystuje, a sam zwiedza świat w najlepsze?:)
Na naszą stronę już wczoraj wskoczyła recenzja kolejnej po AC: Unity część asasyńskiej serii, tj. Assassin's Creed: Syndicate. Warto sprawdzić jak wyszła ostatnia przed dwuletnią przerwą (i premierą znacznie odmiennego od poprzedniczego AC: Origins) produkcja, przenosząca graczy do wiktoriańskiego Londynu w samym środku rewolucji przemysłowej. Niepodobna przecież odmówić sobie możliwości spotkania Marksa, Darwina, Bella, Dickensa czy nawet samej królowej. Czy jednak rozgrywka dotrzymuje tempa realiom historycznym i konstrukcji świata? Tego powinniście dowiedzieć się z mojej recenzji.
RUTH-TP
Może niektórym będzie trudno w to uwierzyć, ale uniwersum Call of Cthulhu ma już ponad sto lat. Pierwsze opowiadania pojawiły się już w latach 1917-1926, a Howard Phillips Lovecraft zdążył w tym czasie zasłynąć jako mistrz horroru. Pierwsze jego opowiadania były publikowane w takich gazetach jak „The Vagrant” i „Weird Tales”, a pierwszy zbiór opowiadań zatytułowany The Call of Cthulhu został wydany dopiero w 1926r. ( polscy czytelnicy musieli czekać, aż do 1983 roku). Autor do swojej śmierci zdążył wydać kilka zbiorów opowiadań oraz pełnoprawnych powieści, a po jego śmierci w 1937r. na bazie jego notatek oraz niedokończonych opowieści, jego dzieło kontynuował bliski przyjaciel pisarza August Derleth. Wraz z Donaldem Wandrei założyli oni wydawnictwo Arkham i opublikowali po śmierci pisarza kilkanaście powieści i zbiorów opowiadań bazując na jego notatkach. To dzięki tym dwóm panom powstała "Mitologia Cthulhu", a czytelnicy w USA mogli pogrążać się w szaleństwie, aż do lat 70-siątych.
Książki to zdecydowanie najlepsza spuścizna z tego uniwersum ( Zaliczam do nich też grę fabularną Call of Cthulhu), bo adaptacje filmowe oraz growe na razie nie dosięgają do pięt tym dziełom i pomimo, że powstało kilkanaście filmów z tego gatunku, to pozwolę sobie je zbyć milczeniem. Podobnie chciałbym uczynić z grami, ale ponieważ jest to news na stronę poświęconą grom, to poniżej mały przegląd gier z tego uniwersum, wraz z oceną RPG-owatości poszczególnych produkcji:
The Sinking City - Gra wydana w 2019r. na trailerach zapowiadała się bardzo dobrze. Niestety dopiero niedawno mogłem zweryfikować obietnice twórców, a wszystko przez konflikt na tle wydawca-producent, który to przyczynił się do zdejmowania gry ze Steam. Obecna wersja na Steam jest już w pełni grywalna, aczkolwiek poza fabułą główną, zatopione miasto mocno zgrzyta. Polecam tylko fanom gatunku.
OCENA GRY: 7/10
Jakość elementów RPG: 5/10
Czytaj dalej
Oj, nie bez problemów technicznych powstała - po przynajmniej kilku miesiącach prób - recenzja jednego z najbardziej zaskakujących jRPGów minionego roku. SCARLET NEXUS, pisany ciągle wielkimi literami, to zaiste czarny koń, choć dominuje w nim kolorystyka raczej... szkarłatna, a właściwie pomarańczowo-fioletowa.
Jeśli chcecie sprawdzić co jest takiego niezwykłego w tym japońskim erpegu akcji i dlaczego zakochałem się w jego wizualiach to sprawdźcie sami i doceńcie, że poświęciłem mnóstwo czasu na manualne, pojedyczne wrzucanie prawie dwustu zrzutów ekranu.
Psst. Wyszło darmowe DLC do Assasin's Creed: Unity o nazwie Dead Kings.
Jeśli zainteresowało was zwiedzanie Paryża podczas Rewolucji Francuskiej może przekonacie się do przeczytania bezspojlerowej recenzji tego fabularnego rozszerzenia.
Podczas gdy JRK żegna się z Francją... ja również opuszczam Paryż, ale wirtualny... ale nie mniej piękny, ale... ale dość przedłużania. Oto przełomowa dla mnie recenzja, bo pierwsza na tej stronie odkąd zacząłem grać na konsoli. Jest też ważnym dla mnie podsumowaniem moich dotychczasowych zmagań z serią Assasin's Creed, która nikomu nie kojarzyła się z RPGami, aż do czasów Origins, a tymczasem już przy (nieco chyba zapomnianym) Unity wprowadza rewolucyjne dla asasyńskiej sagi elementy zarządzania ekwipunkiem i rozwoju postaci.
Jeśli chcecie sprawdzić dlaczego ja, RUTH-TP, jestem tak podjarany grą akcji, która w pewnym sensie nagle stała się uproszczonym erpegiem z elementami akcji, to sprawdźcie tę recenzję.
.
.
.
.
No i tradycji (dotychczas discordowej) musi stać się zadość, więc przypomnę, że ostatnio skończyłem (choć nie wymaksowałem) na PS4 kolejno:
i teraz również:
...a następne już się ustawiają w kolejce!
Życie się toczy jak kula wiadomo czego... czyli śniegowa. Tak mnie naszło, bo gram sobie ostatnio w Katamari Damacy REROLL. Pocieszne to bawidło elektroniczne o toczeniu coraz większej kuli i wchałnianiu w nią równych nam wielkością obiektów, przez co stajemy się więksi. Zabawnie gdy zaczynamy jako coś niewiele większe od myszy, a później mamy wielkość niemalże małych państw. W sumie jakby metafora RPG. Ale tylko metafora. Bardziej RPG jest natomiast inny ukończony przeze mnie tytuł czyli Shadowhand. Acz obywa się bez potoczności, jest raczej wykwintnie. Zapraszam do lektury i przyjemnego... a nie, majówka już była...
Tom, DDSTranslation i FlashPV znowu wzięli na celownik serię Super Chinese i uderzyli z grubej rury, wydając za jednym zamachem trzy nowe tłumaczenia: Super Chinese 2 (retranslację gry wydanej na zachodzie jako Little Ninja Brothers na NES-a), Super Chinese 3 (również NES, pierwszy raz po angielsku!) oraz Super Chinese World (znane na zachodzie jako SNES-owy Super Ninja Boy). Niniejszym cała główna seria jest dostępna po angielsku, w tym część z wierniejszymi, nieokrojonymi tłumaczeniami! A wszystko to oraz zaktualizowane wersje łatek do Super Chinese World 2 i Super Chinese World 3 możecie pobrać ze strony autorów.
