Doom: The Roguelike

Parę miechów temu, gdy sprawdzałem co nowego na pewnej stronie traktującej o grach "niedocenionych" (i wszystko jasne, nie? :)) uwagę moją przyciągnął tytuł "Doom: The Roguelike". Pomyślałem sobie "no, tego jeszcze nie było!" i poszedłem za linkiem. W zasadzie mogłem ściągnąć grę w ciemno, gdyż sama obecność na wspomnianej stronie znaczyła że ten "rogalik" ma klasę, ale z ciekawości postanowiłem się dowiedzieć czegoś więcej. Nielekko zaskoczył mnie więc fakt że DoomRL jest jak najbardziej polski - tyle że po angielsku. Tym chętniej zabrałem się za ściąganie. Choć tytuł okazał się całkiem grywalny, wtedy postanowiłem wstrzymać się z napisaniem recenzji na jakiś czas - i, jak się okazało, bardzo dobrze. Dlaczego? Otóż obecna wersja (0.9.8), nie tylko zdaje się być pozbawiona dużej części bugów z poprzedniej części, ale autor dodał jeszcze Doomowy soundtrack! To chyba jeden z niewielu (pierwszy jaki widziałem) "rogalików" z oprawą dźwiękową! Miodność gry podnosi to niesamowicie :D. Chociaż autor zaznacza, że to prawdopodobnie jedyne uaktualnienie z dołączonymi dźwiękami (prawa autorskie, wiadomo...) to zdaje się że wsparcie dla dźwięków zostanie.

Jest parę gier FPP (Doom, Quake, DN3d) o których słyszał każdy, bez względu na to, jaki lubi gatunek. Sam Doom jest nadal grywalny - głównie dzięki DoomRL obecnie po raz kolejny zwiedzam Deimosa w pierwowzorze :). Co ciekawe, nawet pomijając część audio, autorowi udało się coś niemożliwego - przenieść klimat gry akcji do turowego RPG. Potwory są wredne, jest ich odpowiednio dużo, a shotgun - równie czadowy co w oryginale =). Mimo (a może właśnie dlatego?) że DoomRL jest w zamierzeniu prosty jak konstrukcja cepa - tylko jeden przedmiot na "kwadrat", brak statystyk innych niż HP/XP, ograniczony inwentarz itd., akcja jest całkiem dynamiczna i pozwala na zastosowanie pewnej gamy taktyk. Jeśli chodzi o uzbrojenie to sama klasyka: pistolet, strzelba (w trzech odmianach - dwururka rulz >=) ), chaingun, rakietnica, plazmówka, BFG i... piła łańcuchowa. I nóż, ale kto by z niego korzystał? :) In plus wyróżniają się bardzo rzadkie wersje "specjalne" zwykłych broni - np. combat shotgun z ośmiostrzałowym magazynkiem (o 3 strzały więcej). Przeciwnicy to również stara obsada - zombie, impy, (caco)demony, hell knights (znacznie trudniejsi niż ich pierwowzór) itd. Lekkie zastrzeżenia można mieć do układu poziomów - te generowane losowo to zwykle po prostu niezbyt skomplikowany labiryncik, ale napotykane co jakiś czas poziomy specjalne są już całkiem ciekawe i zróżnicowane - np. Piekielna Arena, z nagrodą za wybicie wrogów, czy Ściana - po prostu GRUBA ściana dzieląca poziom na pół. Co po drugiej stronie? Powiem tylko że lepiej mieć w zapasie DUŻO rakiet :). Wreszcie brakuje mi nieco możliwości przewnięcia ostatnich wiadomości - i może manual jest za zwięzły.

Odnośnie grafiki: TO ROGUELIKE! Nie spodziewajcie się zbyt wiele - w sumie nie spodziewajcie się niczego :P. Na wyróżnienie jednak zasługują trzy rzeczy: zmiana koloru postaci w zależności od noszonej zbroi (małe a cieszy), fajne efekty, np. przy podniesieniu Nietykalności, oraz wszechobecne kolorowe ascii-arty wszystkiego co się rusza. Acha, DoomRL jest bardzo krwawy :). Nawet jeśli za flaki służy czerwony '%' :). Natomiast dzięki dodaniu dźwięków można po chwili ocenić jak niebiezpiecznie jest w pobliżu - po odgłosach wydawanych przez wrogów. I puszczenie kawałka "bunny" przy wydruku Post Mortem zasługuje na Fryderyka (kto skończył pierwszego Dooma dobrze wie o co chodzi z tym "króliczkiem" XD).

Co można zatem powiedzieć o DoomRL? Choć nie jest tak skomplikowany jak chociażby NetHack (że o ADOMie nie wspomnę), doskonale sprawdza się w roli - mocno grywalnego - przerywnika między bardziej zaawansowanymi rolplejami.

Plusy:
+klimat!
+udźwiękowienie!
+grywalność!
+dwururka!

Minusy
-żadnych poważniejszych
-może nieco trudna, ale da się żyć :P

Ocena: 5/5

Cytat dnia: "You look hale and hearty, lil' buddy!" "I'm a coffee achiever, Sam." - Sam & Max

Khajiit Rankin