Fairy Tales: Three Heroes

Poniższy tekst pochodzi prosto z mojego wątku backlogowego, jest to więc raczej zbiór luźnych uwag, a nie pełnoprawna recenzja. Spodziewajcie się więc braku części opisowej i jeszcze większej subiektywności niż zwykle. Zostaliście ostrzeżeni.

Fairy Tales: Three Heroes to gra akcji z elementami RPG produkcji małego, rosyjskiego studia - i oba te elementy wyraźnie widać, słychać i czuć w grze. To zdecydowanie produkcja budżetowa, krótka i mało rozbudowana pod względem fabuły czy mechaniki, chociaż wściekle kolorowa i specyficzna dzięki zastosowaniu shaderów oprawa graficzna zdecydowanie ma swój urok, a muzyka, choć niestety mocno powtarzalna, również przypadła mi do gustu. Za to animacje, walka i zachowanie modeli postaci zdecydowanie wołają o pomstę do nieba.

Kierujemy grupą trzech emerytowanych bohaterów, którzy żyli sobie spokojnie, nie wadząc nikomu, póki do drzwi chaty jednego z nich nie zapukała zgraja złoczyńców. Podziękowawszy im skutecznie za odwiedziny i najświeższe informacje ze świata (całą okolicę opanowali bandyci, plądrują i niszczą co się da, a mieszkańcy okolicznych wiosek nie potrafią im się skutecznie przeciwstawić), nasz bohater postanawia skrzyknąć dawnych kumpli i pokazać im, gdzie raki zimują. Po drodze przyjdzie im rozwiązywać poważne problemy napotkanej ludności (jak zaganianie do zagrody świń, które raczyły się rozbiec po polach) i wytłuc całkiem pokażną liczbę niemilców i agresywnej zwierzyny.

W czasie gry możemy swobodnie przełączać się między trzema postaciami o zróżnicowanych umiejętnościach i uzbrojeniu. Reszta podąża za nami, lub zostaje we wskazanym przez nas miejscu. To ostatnie często bywa niezbędne do rozwiązania niektórych zagadek. Rozbijanie wrażych łbów skutkuje przyrostem doświadczenia, a to daje punkty do rozwoju kilku dostępnych umiejętności.

Jak sam tytuł wskazuje, opowieść przypomina starorosyjską baśń, choć potraktowaną z przymrużeniem oka. Bohaterowie o posturach drwali (no, poza łucznikiem Alioszą) i raczej prostym sposobem rozwiązywania większości problemów (kupą mości panowie), przaśny klimat wiejskiego zaścianka, sporo humoru w dialogach i nietuzinkowi NPC sprawiają, że prosta i szablonowa historia nabiera kolorytu.