Harbinger

W przyrodzie musi być równowaga, podobno. Gdy chodzi o RPGi natomiast... Cóż, bywają uniwersalnie lubiane, ba, uwielbiane, bywają takie, które trafiają tylko w określone gusta... A bywają też wszelakie Harbingery. Żywe aborcje dokonane na projektowaniu gier. I jest ich, niestety, całkiem sporo.

Na pierwszy, drugi i trzeci rzut oka Harbinger nie wydaje się być niczym strasznym. Ot, kolejny budżetowy hack'n'slash, o nieco mrocznym klimacie sci-fi, z trzema dość diametralnie różniącymi się postaciami. Nic strasznego, a może nawet sporo ciekawego. Nawet jeśli intro zdaje się nie mieć absolutnie nic wspólnego z grą i co najwyżej psuje klimat.

Problemy jednak są aż nadto widoczne, gdy zagrać dłużej niż dziesięć minut. Przede wszystkim, gra jest BARDZO monotonna. Nie ma żadnych drzewek umiejętności, żadnych możliwych specjalizacji, żadnych alternatywnych rozwojów. Tylko ciągłe siekanie kolejnych wrogów tymi samymi, co z tego, że unikatowymi dla postaci, umiejętnościami i brońmi. Ponadto interfejs jest, delikatnie mówiąc, niewygodny. Wygląda jak pierwszy render 3d dwunastolatka i sprawuje się równie "dobrze" co wygląda. Na przykład leczenia człowieka używa się klikając na odpowiednij ikonce, co w hack'n'slashu "sprawdza" się w dość przewidywalnym stopniu. Innym szybko widocznym problemem jest to, że zanim człowiek - nadal chodzi o postać - zdoła wypalić do przeciętnego wroga ze swojego plazmoczegoś, ten w 99% przypadków będzie już pod samym nosem i walił swoimi szponami/nożami/widelcem, a do określonego miejsca na ekranie, tak jak w każdym normalnym hack'n'slashu, strzelać nie można - jest albo ruch, albo strzał w konkretnego wroga. Osobną kategorią porażki jest inwentarz - na jednym z obrazków widać ekwipunek obcej, bardzo dobrze na nim widać, gdzie co się ubiera, nie?

Graficznie jest trochę lepiej, choć nadal nie jest za dobrze. Z początku wszystko wygląda dość fajnie - mrocznie, jednak za szybko wychodzi "renderowatość" gry, zbytni nadmiar plastikowego szarego i - przede wszystkim - zbyt mocne szafowanie jaskrawymi kolorami typu wściekle biały połysk metalu i jadowicie zielony z ledwo czytelną czcionką (albo, co gorsza, Comic Sans MS) do przeróżnych napisów. W akcji gra wygląda płynnie, ale po prostu miernie, co bardziej obce rasy przypominają co najwyżej plastelinowego potwora z jakiejś dobranocki. Dźwięki są nijakie, głosy takie sobie, a oprawa muzyczna... ambientowe rzężenie, które jest chyba najlepszym elementem oprawy.

Podsumowując, choć na screenshotach i box-arcie Harbinger wygląda jak coś w najgorszym razie przeciętnego, jest to jednak bardzo słaba pozycja, której lepiej nie brać nawet za darmo.

Plusy:
+ bardzo fajne, choć duże, pudełko
+ pomysł z trzema bardziej niż zwykle odmiennymi bohaterami

Minusy:
- wykonanie i wszystko inne

Moja ocena: 1/5