Lamentation Sword

Fabuła:
Świat jest atakowany przez demony wkraczające do naszego świata przez szczeliny. Szczeliny są tworzone przez władcę demonów (Akuma/Satan), który zamieszkuje zaświaty. Problem w walce z demonami polega na tym że po pokonaniu demona wraca on do zaświatów i przez szczelinę ponownie nawiedza nasz świat. Do walki z demonami ludzkość stworzyła sztukę pieczętowania portali, a osoby władające tą umiejętnością okrzyknięto łowcami demonów. Jednak problem tkwi w władcy demonów, który potrafi na nowo tworzyć kolejne szczeliny, więc by powstrzymać demoniczną inwazję trzeba pokonać tego demona. I tu się rozpoczyna rola naszych bohaterów, którzy muszą zejść do zaświatów i stawić mu czoła.

Grafika:
Sama wizualna oprawa robi dobre wrażenie, mimo wszystko nie wyróżnia się zbytnio wśród pozostałych gier wydanych w owym okresie. Lokacje są przejrzyste, nie miałem sytuacji w której grafika by w jakikolwiek sposób raziła jakimiś elementami. Modele postaci i przeciwników są dobrze wykonane i z reguły płynnie się poruszają. Gra oferuje nam do ubicia spora gamę przeciwników, a że czerpie w tej dziedzinie sporo z mitologii azjatyckich, możemy spotkać sporo demonów znanych z takich gier jak Shin Megami Tensai, np. Brute Oni, żywe elementy itp. Na pochwałę zasługuje tytaj wygląd ekwipunku i przedmiotów, gra szczyci się tu sporą różnorodnością, niestety nie widoczną na samej postaci, ale robiącą spore wrażenie w ekwipunku.

Muzyka:
Jeśli chodzi o muzykę w grze to jest tu bardzo ubogo, a praktycznie żadnej. Gra prezentuje nam jedynie dźwięki otoczenia i dźwięki z walk naszych postaci. Jednak jeśli chodzi o same dźwięki to trzeba przyznać że są one na bardzo dobrym poziomie, każdy cios bronią, szczał z łuku lub rzucenie zaklęcie jest efektownie podkreślany odpowiednimi dźwiękami, a dodatkowo każda z postaci ma podstawiony dubbing przy wypowiadaniu zaklęć. Każdy z naszych trzech bohaterów pochodzi z innego Rejonu Azji, tak więc też kompletnie inaczej wypowiada zaklęcia niż dwie pozostałe postacie.

Rozgrywka:
W grze sterujemy trzema postaciami na raz, sterowanie częściowo przypomina strategię (RTS) a częściowo Slascher (np. Diablo). Postacie jak w RTS atakują automatycznie wroga który im za blisko podejdzie, jedna sterowanie indywidualne pozwala wyciągną pełny potencjał naszej postaci. Do dyspozycji mamy ogólnie trzy klasy postaci, wojownika z Korei Elim, Włóczniczkę z Chin Raering i maga z Japonii Kusa. Tak naprawdę to każda z postaci potrafi władać każdą bronią i nauczyć się każdego zaklęcia, różnica polega na tym że Elim szybciej uderza mieczem, Raering szybciej strzela z łuku a Kusa szybciej czaruje. Warto wspomnieć że gra jest dosyć wymagająca na dalszym etapie i często się zdarza że typ broni (dystansowa/bezpośrednia) musimy wszystkim postacią dostosować do typu przeciwnika.

Cenzury / Teorie spiskowe:
Oryginalna nazwa gry w przetłumaczeniu oznacza "Legenda Egzorcyzmów", a że w każdej religii egzorcyzmy przewidywały inne obrzędy, każdy region w którym została wydana gra, pewnie nadał grze inną nazwę. Przy tym gra została widocznie sporo okrojona, wspominałem że w grze nie występuje żadna muzyka, jednak online można znaleźć Ścieszkę dźwiękową z gry obejmująca około 14 utworów, z których żadnego nie usłyszałem przechodząc grę. Dodatkowo w folderze z plikami multimedialnymi jest 10 plików dźwiękowych, trwających 1-2 minut z mową/dubbingiem Koreańskim. Podejrzewam że gra miała oryginalnie dubbing przy niektórych Questach fabularnych, a po publikacji w US/EU został on po prostu usunięty. Plików z muzyką nie dało się znaleźć, a jednak soundtracki z gry są online dostępne, tak więc ciężko ustalić jak bardzo w wersji US/EU została gra okrojona.

Podsumowanie:
Bardzo ciekawy tytuł, z prostą fabułą i dużą ilością ubijania przeciwników. Gra na perwszy rzut oka wygląda na zwykły klon Diablo, jednak ma też sporo do zaoferowania z swojej strony. Gra stawia przed graczem czasem spore wyzwanie i zdecydowanie do najprostszych nie należy, jednak wykorzystując fakt że do dyspozycji mamy równocześnie trzy postacie, grę da się przejść bez specjalnego nabijania poziomów. Przytłacza momentami brakiem muzyki, bo okrzyki naszych postaci przy każdym ciosie mogą z czasem nieco denerwować. Mimo wszystko, ukończyłem grę i dobrze się przy tym bawiłem.

Wady:
- Wadliwe tłumaczenie/przydzielenie dialogu (troszkę dziwne gdy nasza postać sama sobie grozi :P )
- Brak Muzyki
- Dziwny system dostępności questów (czas spędzony w grze odblokowuje questy)
- Okrzyki postaci przy każdym ciosie z czasem wkurzają
- Każda postać ma własny wątek/motywacje, jednak istnieje on tylko w instrukcji, a nie w grze.

Zalety:
- Rozwój postaci (podobny do Diablo 1)
- Efekty dźwiękowe / wypowiadanie zaklęć
- Spora gama przeciwników
- Fabuła rozwija wizerunek postaci (nie jesteśmy żadnymi wybrańcami tylko częścią świata który zwalcza demony)
- Sporo Questów ubocznych
- Różnorodność przedmiotów i jego prezencja w ekwipunku
- Koncept zła którego nie da się pokonać (tylko uwięzić/zapieczętować)

Grafika: 7/10
Muzyka: 3/10
Grywalność: 9/10

Ogólna ocena: 6/10