World of Horror

Ostatnio w pracy doszły mnie plotki o kolejnym dziwnym wydarzeniu w szpitalu. Jakaś deformacja genetyczna czy coś? Kusi mnie to wszystko zignorować, ale plotek jest coraz więcej i nie wygląda na to aby ktokolwiek chciałby się tym zająć. Może mi uda się dotrzeć do sedna tajemnicy?

WORLD OF HORROR to gra-horror z gatunku roguelike, a w zasadzie hybryda roguelike oraz przygodówki. Osadzona jest w „realiach” Japonii bliżej nieokreślonych lat 80tych, a stylizowana przede wszystkim na prace legendarnego horror mangaki Junji Ito.

Roguelike/przygodówka? Jak to działa? Otóż tak, że przy rozpoczęciu nowej partii gra losowo wybiera rzeczy takie, jak: która mroczna siła sprawia problemy, dodatkowe cechy wybranej postaci gracza (głód nikotynowy, wiedza okultystyczna, różne takie), a także pięć haków fabularnych – tajemnic – z puli bodaj kilkunastu, które trzeba będzie rozwiązać zanim będzie możliwa ostateczna konfrontacja. Na początku wybiera się jedną tajemnicę z pięciu, rozpoczynając tym samym dany mini scenariusz. Po doprowadzeniu go do końca trzeba wybrać następny i tak aż wszystkie tajemnice zostaną zgłębione (lub postać zejdzie w toku wydarzeń, lub trafi do psychiatryka). Scenariusze są dość zróżnicowane, ale generalnie polegają na przeczesywaniu różnych dzielnic miasta w poszukiwaniu wskazówek i radzeniu sobie z sytuacjami, które w toku przeczesywania wypłyną na wierzch.

Wczoraj po drodze do domu zaatakowała mnie jakaś wariatka z nożyczkami. Co do cholery??? Musiałem udać się do szpitala aby założyli mi szwy. Przy okazji pogadałem z pielęgniarką. Coś napomknęła niechętnie o dziwnych rzeczach dziejących się na drugim piętrze. Hm.

Sytuacje wypływające w toku śledztwa są w gruncie rzeczy dwa podstawowe rodzaje. Po pierwsze, losowe wydarzenie – trzeba podjąć decyzję, wykonać jedną z paru dostępnych (albo i nie, zależnie od wybranej postaci, perków i przedmiotów) czynności, bądź inaczej zareagować - wynikiem jest zmiana statystyk, nowy przedmiot, czy umiejętność/perk. Po drugie – tradycyjna rpgowa walka turowa. No, niezupełnie tradycyjna – przede wszystkim nie zawsze przyjdzie walczyć z wrogami z krwi i kości, a walka z duchami wymaga radykalnie odmiennego podejścia. Poza tym jednak wybiera się czynności podejmowane w danej turze, z uwagą na koszt w punktach akcji, obrażenia i celność, po czym patrzy na przebieg wydarzeń. Walka toczy się aż wróg zginie, bądź aż postać straci wszystkie punkty życia lub umysłu. Generalnie wszystkie potyczki są dość brutalne i ryzykowne – raczej nie ma miejsca w którym walka była trywialna lub pozbawiona czasem nawet długoterminowych konsekwencji. Bardzo dobrze – horror bez poczucia zagrożenia to żaden horror.

Od paru dni nad miastem wisi jakaś dziwna mgła. Coraz więcej ludzi choruje, w powietrzu chyba jest trucizna. Czasu jest coraz mniej…

Indywidualne scenariusze są względnie krótkie i jest ich zaledwie parę garści (choć z czasem są dodawane nowe). Z tego względu dość szybko można dojść do momentu w którym szczególnie te częściej pojawiające się, np. ten z węgorzami, były ograne już kilkanaście razy. Mitygowane jest to na dwa sposoby – po pierwsze, wspomniane wyżej sytuacje i pojedynki są ustawiane losowo, więc konkretny przebieg każdej tajemnicy jest inny. Po drugie, prawie wszystkie tajemnice posiadają parę alternatywnych zakończeń, które można osiągnąć wykonując konkretne czynności w toku śledztwa, gra zaś śledzi które endingi zostały odblokowane. Poza tym zakończenia nie są sprawami kosmetycznymi – z reguły będą miały też wpływ na dalszy przebieg gry, czy to dając towarzysza NPC, czy dając permanentną karę w postaci perka.

W dzisiejszych wiadomościach była mowa o zwłokach jakie znalazłem w wentylacji. Same bzdury! Nawet nie wspomnieli o tym że ich ramiona miały kilkanaście metrów długości i zginały się w wielu miejscach. Dobrze że zatrzymałem ten dziwny kluczyk, mam wrażenie że będę go potrzebował.

WORLD OF HORROR jest rzeczą trochę dziwną – niby horror, ale zorientowany na względnie krótkie partie oraz przemierzanie losowo dobranych scenariuszy. Gra wywołuje podobne skojarzenia co znakomite The Consuming Shadow, ale praktycznie wszystko robi na radykalnie odmienny sposób, od core rozgrywki po sposoby budowania klimatu. Mimo wszystko co jakiś czas wracam chętnie do gry, tym bardziej że nadal jest rozwijana, oraz coraz bardziej otwarta na możliwości modowania. Zdecydowanie rzecz warta uwagi!

Plusy

+ niebanalna stylistyka
+ trudna, wymagająca
+ za każdym razem nieco inna
+ potencjał modyfikowania gry

 Minusy

- krótka?

 Moja ocena: 4/5