River City Ransom

Kolejna gra z serii Nekketsu - popularnej serii gier sportowych z domieszkami RPG. Ta część jednak ze sportem ma niewiele wspólnego, no chyba że za sport można uznać szwędanie się po mieście i kopanie tyłków wszystkim tzw. bad guysom xD. Istnieje strona poświęcona grom tej serii, także jak ktoś szuka większej ilości informacji to polecam www.kunio.pl.

Witajcie drodzy czytelnicy. Piszę recenzję po dość nazwijmy to sporej przerwie i jak to ostatnio bywa, jest to kolejny RPG z nes`a (jednej z moich ulubionych konsoli). Najsampierw postawmy sobie pytanie - czego oczekujemy od rpgów nesowych?. Wielu z was znając możliwości tej zacnej konsoli, powie pewnie, że oczekiwania nie mogą być duże. Słaba grafika, denerwująca muzyczka, mało współczynników, sztampowa fabuła lub nawet jej brak. Jednak, śmiem twierdzić, że Downtown Nekketsu Monogatari jest grą która nie zawiedzie waszych oczekiwań. Spytacie pewnie dlaczego? Odpowiedź jest prosta, to co decyduje o tym, na ile się dana gra podoba jest wypadkową powyższych cech, z olbrzymim dodatkiem grywalności. To właśnie grywalność stanowi w dużej mierze o atrakcyjności tego tytułu. Tej grze jej nie brakuje. Przejdźmy zatem do konkretów.

Grafika:
Jak już wcześniej mówiłem, nes nie daje dużych możliwości. W tej grze wygląd postaci nie różni się od tego znanego z innych pozycji z tej serii. Jak na możliwości sprzętu wygląda to schludnie. Postacie dają się odróżnić jedne od drugicj, w pewnym stopniu widoczna jest nawet twarz naszych bohaterów i przeciwników.

Dźwięk:
Miły, można nie wyłączać , jednak ja to zawsze robię i uruchamiam sobie foobarka. Co do odgłosów to te brzmią bardzo miło, oddają rewelacyjnie klimat gry. Naprawdę może nie tyle co realistycznie, ale z pewnością tworzą miłą atmosferę grania, taki specyficzny klimat, którym zachwyca ta seria.

Fabuła:
Ktoś, lecz nie wiadomo kto, porywa naszą znajomą (dziewczynę), a my próbojemy się dowiedzieć kto i po co. Okazuje się, że to członek mafii. Reszta historii dostępna w mandze, która która powstała na podstawie serii. Głównym bohaterem jest młodzieniec lubiący sztuki walki Kunio, zaś jego partnerem Riki, który de facto jest jego najzacieklejszym wrogiem, jednak widząc Kunia w potrzebie postanawia mu pomóc (ach jakie to piękne).

Rozgrywka:
Gra skupia się wokół chodzenia po mieście i tłuczenia bandziorów oraz raz na jakiś czas bossów. Z każdego bandziora wypada pieniążek i im więcej pieniążków zbierzemy tym więcej itemów możemy kupić w sklepiku. Do kupienia mamy różne techniki, jedzenie, przedmioty podwyższające statystyki. Co ciekawe w grze jest możliwość skorzystania nawet z sauny. Zabijać przeciwników możemy poprzez standardowe uderzenia ręką, nogą lub dodatkowe techniki. Możemy też używać broni która od czasu do czasu przywędruje do nas z pokonanym bandziorem albo leży sobie na ziemi (piłka, koło, śmietnik, kastet, łańcuch, sztylet, itd.). W grę możemy rypać solo lub we dwóch. Podczas grania we dwie osoby ujawnia się jej prawdziwa grywalność. Gra staje się śmieszna, jest miłą odskocznią od spraw codziennych, pozwala się niesamowicie odprężyć i pośmiać.

Podsumowując:
Gra to naprawdę duża dawka rozrywki w pakietach po kilka godzin. 5-6 godzin i jesteśmy nią znudzeni, jednak za dwa dni znowu siądziemy i zaczniemy grać parę godzin i tak w kółko. Naprawdę grywalność jest duża, wymagania małe, ba i z kolegą/koleżanką pograć można i powspominać stare dobre dzieje...

Plusy:
+ klimat
+ dobrze dobrane odgłosy
+ grywalność

Minusy:
- krótka
- trochę nudnawa na dłuższą metę w single player
- trochę wiekowa, młodszych graczy z pewnością nie wciągnie

Moja ocena: 4/5