Hexen II

W zamierzchłej przeszłości pewien mag zapragnął żeglować przez morze Eteru. Zbudował w tym celu specjalny statek i wyruszył ku innym światom... Niestety, w czasie swej wędrówki trafił na sztorm Eteru. Straciwszy żagle, mógł tylko bezsilnie patrzeć jak jego statek dryfuje ku granicy Wszechświata. Przez szparę jaka została utworzona przez zderzenie do naszego świata dostały się trzy demony - D'Sparil, Korax oraz Eidolon, znani jako Wężowi Jeźdźcy. Najmłodszy z trójcy - D'Sparil - został pokonany jako pierwszy dwadzieścia wieków temu przez ostatniego z heretyckiej rasy elfów. Drugi, Korax, podbił bogaty świat Cronos - lecz chociaż na Cronos nie było żadnych elfów, Korax został pokonany dzięki odwadze trojga ludzi... Pozostał tylko najstarszy i najsilniejszy - Eidolon. Podbił on świat Tyrionu i dobrze zabezpieczył się przed losem swych braci. Czoła może mu stawić jedynie czwórka bohaterów - Paladyn, Krzyżowiec, Nekromanta i Zabójczyni...

Tak można streścić historię Wężowych Jeźdźców, przedstawioną w trzech grach - Heretic, Hexen i Hexen 2, i o ile nie miałem dotąd przyjemności z pierwszymi dwoma, to w Hexen 2 gram od czasu do czasu z przyjemnością. Otóż Raven Software zdołał zaimplementować do silniczka Quake'a system statystyk i leveli rodem z RPG-a (zdaje się kolejna mutacja DnD), dzięki któremu postacie są opisywane przez sześć statystyk - HP, manę, siłę, zręczność, inteligencję i mądrość. Ponadto te statystyki są generowane losowo przy każdym rozpoczęciu gry i naprawdę mają wpływ na rozgrywkę (HP i mana są oczywiste, ale pozostałe również mają swój cel). Każda z czterech postaci posiada inne bronie, w liczbie czterech na głowę, co nie wydaje się zbyt wielką ilością ale nie przeszkadza zbytnio, oraz różne umiejętności - ot, np. Krzyżowiec bywa leczony przez swojego boga podczas ciężkich starć, a nekromanta zbiera dusze pokonanych wrogów. Do tego dochodzi całe mnóstwo przedmiotów - pochodni, teleportów, napojów, tomów mocy...

Gracz musi w Hexen 2 stawić czoła zarówno przeciwnikom jak i przemyślnym zagadkom oraz pułapkom. Przeciwnicy to całkiem nietypowe indywidua, jak choćby Skull Wizards - magowie posługujący się teleportem i rzucający czaszkami, a po zabiciu przemieniający się w nadal niebezpieczne pająki... Zagadki natomiast najczęściej polegają na wciskaniu przycisków, zbieraniu przedmiotów i znajdowaniu miejsc użycia tych przedmiotów. Ponadto trzeba się przy tym sporo nachodzić bo każdy z czterech poziomów został podzielony na wiele mniejszych terenów (wczytywanych oddzielnie), między którymi trzeba się wielokrotnie przemieszczać. Muszę jednak dodać że czasem to wieje nudą, choć nie przesadnie.

Graficznie Hexen ma w plecy (gdyby tak użyto engine Unreala, he he...), nawet w wersji GL. Z drugiej strony, dzięki temu pójdzie na niemal każdym sprzęcie... Szczególnie paskudnie wygląda niebo (zreztą jak w niemal wszystkich grach na silnikach id) oraz płomienie. Muzyka natomiast jest dostarczona w dwóch wersjach - midi i CD-audio - i jest całkiem dobra, buduje mroczny i posępny klimat.

Cóż, Hexen 2 nadaje się do grania - o ile ktoś lubi gry FPP. I jest zdeterminowany.

Plusy:
+cztery postacie
+świetna muzyka
+przeciwnicy

Minusy:
-grafika
-czasem po prostu nudzi

Moja ocena: 3/5