Lost Eidolons

Rok 1994. Wychodzi gra "Jagged Alliance". Autorzy szumnie ogłaszają, że jest to pierwsza gra w nowym podgatunku strategy rpg. Jak pokazała historia, Japończycy zrobili to wcześniej, nazwali to tylko inaczej: simulation rpg (w znaczeniu war simulation). Niestety, w zachodniej nomenklaturze podgatunek ten zwie się tactical rpg, co prowadzi do częstych pomyłek i niedomówień, a to ze względu na to, że pełnoprawne rpg-i z taktyczną walką nie zaliczają się do tego podgatunku. Zapewne już domyśliliście się, że LE zalicza się do tej kategorii gier. Dokładnie tak, ale też wzoruje się na prawie  najpopularniejszym (po "Super Robot Wars") przedstawicielu podgatunku srpg, czy "Fire Emblem". Problem w tym, że FE jest dostępne tylko na konsolach Nintendo. Dlatego też LE ma pewne zalety: jest na PC i ma średniowieczny klimat pozbawiony mangowego stylu. Jest też wada: budżetowość. Jest to więc krewny FE, ale ubogi. Ciekawostką jest, że grę stworzyło koreańskie studio. Ja generalnie rzadko grywam w srpg, więc nie wiem, czy LE jest na tyle dobre by konkurować z innymi grami tego typu dostępnymi na PC, bo ostatnio grałem w "Blackguards". No, ale spróbowałem.

Fabularnie kierujemy Edenem, najemnikiem uwikłanym w rebelię w pseudośredniowiecznym królestwie z elementami low fantasy. Historia jest praktycznie liniowa, aczkolwiek istnieją różne zakończenia. Jest ona pokazywana w formie licznych cutscenek, które w większości sprowadzają się do dialogów postaci na statycznym tle. Historia obfituje w różne zwroty akcji, więc jest ciekawie.

Rozgrywka jest podzielona na 2 naprzemienne etapy: bitwy i obóz, oba okraszone fabularnymi scenkami. Wpierw o bitwach. Bitwy są fabularyzowane i mają podane cele tzn. nie zawsze trzeba wszystkich zabić, a czasem w trakcie bitwy dochodzą posiłki itp. Przed bitwą można dobrać sobie członków oddziału (zwykle około 10 ludzi), wyekwipować i uformować szyk. Istnieje też możliwość ustawiania pomocników, którzy dają pasywne bonusy i trochę się rozwiną, bo ci co nie walczą nie dostają doświadczenia. Może to zaboleć, gdy nasza ulubiona i rozwinięta postać zniknie na kilka rozdziałów. Walka odbywa się w naprzemiennych turach. Wbrew pozorom system walki jest całkiem złożony. Po pierwsze istnieje klasowy system rozwoju postaci. Spełnienie pewnych wymogów odblokowuje nowe klasy. Statystyki są dość rozbudowane, oprócz tego rozwijamy umiejętności bojowe. Ogólnie dostępne jest kilka typów jednostek: wojownicy podzieleni ze względu na używaną broń (miecz, topór, lanca, łuk) oraz czarodzieje (kilka rodzajów magii). Wojownicy mają po 2 wymienne zestawy, zwykle oręż na bliski dystans oraz łuk, zaś czarodzieje jedną księgę czarów (chyba, że stworzymy klasę maga bitewnego). Do tego 3 rodzaje opancerzenia (wliczamy w to zwykłe łachmany, bo takie nosi czarodziej) i mamy system zależności co i czym łatwiej przełamać. Dodatkowo istnieje system środowiskowy, czyli np. czar wodny spowoduje na glebie spowalniające błoto, na podmokłym terenie ładnie rozchodzą się pioruny, tereny leśne ładnie się palą, ogień wysuszy błoto itp. rzeczy. Czasami na mapkach mamy interaktywne obiekty typu: katapulty, bramy, skrzynie czy inne pułapki co dodaje kolorytu. Walczymy głównie z ludźmi, rzadko trafiają się potwory. Z nimi walka przebiega nieco inaczej, bo one zajmują kilka kwadratów siatki. Aby efektywnie je ubić należy je atakować kolejno odpowiednimi atakami (te są podane), które tworzą takie combo. Trudność polega na dostępie do zwierza z odpowiedniej strony, bo po ataku obraca się on do przeciwnika. Podobnie działa walka z dowódcami. Są bardzo odporni dopóki jest blisko co najmniej jeden żołnierz. Istnieje też limit rund, opcjonalny jednak. Szybsze osiągnięcie celów skutkuje bonusowym doświadczeniem. W czasie walki każdy atak okraszony jest animacją pokazującą zdarzenie z boku. Byłby to problem, bo animacja trwa i oglądanie tego 100 razy męczy, ale można je przerwać, włączyć 2-krotne przyśpieszenie lub w ogóle je wyłączyć. Jednak po wyłączeniu nie będzie wiadomo jakie obrażenia zadaliśmy i otrzymaliśmy, będzie widać ile mamy HP, ale to takie nieoczywiste.

Drugi etap to obóz. W nim sterujemy Edenem w widoku z trzeciej osoby. Tutaj przeprowadzamy głównie rozmowy z postaciami. Dialogi z reguły są przygotowane, rzadko możemy wybierać odpowiedzi. Większość dialogów to tło fabularne, kilka jest wymaganych by popchnąć fabułę do przodu, jest kilka opcjonalnych zadań pobocznych (zwykle dialogowych). Reszta to postacie specjalne w tym handlarze. Można poddać treningowi kilka postaci, zwykle dostępna (od pewnego momentu) jedna opcjonalna bitwa no i oczywiście można zrekrutować nowych członków. Oprócz tego można wykonywać tzw. zadania prestiżowe, czyli banalne zadanka zwiększające punkty prestiżu. Po co one? By je wydawać na rozmowy lub czynności z postaciami obozu co zwiększa ich więź z Edenem. Zwiększenie więzi jest 3-stopniowe, co odblokowuje specjalne pogawędki. Mi nic innego się nie zdarzyło, ale w menu wyświetlany jest pytajnik, więc być może idzie odblokować jakieś zadania. Autorzy gry pisali, że system romansowy jest bardzo płytki w porównaniu z FE, ale daje różne zakończenia. Istnieje system dawania prezentów. Kosztuje to punkty prestiżu (danie prezentu, sam prezent trzeb zdobyć lub kupić). Plusem jest szybki system podróży miedzy postaciami, więc praktycznie zero biegania.

Wykonanie gry jest dość przeciętne, ale też jest to gra niezależna z małym budżetem, więc nie oczekiwałem niczego innego. Plusem jest pełne udźwiękowienie wątku głównego. Sterowanie jest ok, było kilka błędów ze znacznikami. Reszta to elementy, które powinny być zrobione lepiej. Być może jeszcze zostaną poprawione, bo autorzy pracują nad swoją grę uwzględniając głos community wydając kolejne patche. Ostatnio dodali tryb "new game+", choć wydaje mi się, że gra nie potencjału na taki tryb. Elementy, które powinni poprawić to: cyferki obrażeń przy wyłączonych animacjach, lepszy dziennik zadań uwzględniający zadania prestiżowe, bardziej zróżnicowane opcjonalne bitwy, lepszy system więzi, nieliniowość. Więcej grzechów nie pamiętam. W zasadzie gierka jest przyjemna, ale też konkurencja w tym roku jest duża, bo  wydanych zostało całkiem sporo tytułów i to zarówno z Japonii ("Triangle Strategy") jak i szerokiego Zachodu ("King Arthur: Knight's Tale" czy "Expeditions: Rome"). Jako, że ogólnie nie gram w srpg więc LE ocieniam jako bezpieczny średniak.

Moja ocena: 3/5