StarCrawlers

Poniższy tekst napisany został na podstawie wersji Beta 2 - Boisterous Bobcat. Nie powinien być traktowany jako recenzja, a jako rzut okiem. Recenzja właściwa zostanie opublikowania po premierze gry, a poniższy tekst zostanie zmodyfikowany/podmieniony.

Rozwój sceny indie w światku gier komputerowych był moim zdaniem podmuchem świeżego powietrza w branży. Twórcy indie udowodnili wielkim wydawnictwom, że wciąż jest zapotrzebowanie na zapomniane i porzucone przez „wielkich” tej branży gatunki czy też poszczególne mechaniki w grach. Dzisiejszy tytuł ze swoją „przestarzałą” mechaniką pewnie przestraszyłby niejednego wydawcę, ale za to przyciągnie pewnie niejednego gracza... a to my jesteśmy w końcu najważniejsi.

Opisywana dziś gra to staroszkolny dungeon crawl w klimatach sci-fi. wprawdzie obecnie jest tylko w fazie Early Access, lecz już na tym etapie pokazuje, że warto pilnie śledzić jej rozwój. No, ale rozpędzam się zbytnio, zacznijmy od początku.

Fabuła:
Na obecnym etapie fabuła jako taka praktycznie nie istnieje.

Przybywamy na stację kosmiczną Terminus IX wraz z naszą wspólniczką i pilotem Luną w poszukiwaniu pracy. I to by było właściwie tyle, jeśli chodzi o fabułę na tym etapie. Mamy dostęp do szybkiego tutoriala i pierwszej misji fabularnej, po wykonaniu której dostajemy swobodny dostęp do losowo generowanych misji pobocznych.

Rozgrywka:
Gra to jak już wspomniałem staroszkolny dungeon crawl. Poruszamy się w widoku FPP, chodząc po siatce i mając możliwość swobodnego obrotu kamery. Porównanie do popularnego Legend of Grimrock jak najbardziej na miejscu. Jednak w przeciwieństwie do niego walki są tu turowe, co mnie osobiście ucieszyło bardzo, bo walki były tym, co mnie od Grimrocka odrzuciło.

Na początku gry wybieramy postać główną z 7 dostępnych klas. Pozostałe klasy będziemy mieli możliwość zrekrutować w późniejszym czasie. Każda z klas ma 3 drzewka umiejętności, które poniekąd definiują jej rolę w czasie walk.

O walkach warto tu wspomnieć, bo nie jest to typowy system turowy. Walka nie dzieli się na zwyczajowe tury, mamy za to widoczny na górze ekranu pasek kolejki, na którym widzimy portrety członków naszej drużyny oraz wrogów oraz „czas”, jaki pozostał do tury kolejnej jednostki. Każda umiejętność wymaga odpowiedniego czasu, więc należy grac taktycznie decydując czy bardziej opłaci nam się potężny atak, który sprawi, że następny ruch będziemy mogli wykonać po tym, jak każdy z przeciwników zaatakuje po 2 razy, czy też może opłaci nam się bardziej słaby atak, który pozwoli nam podjąć działanie szybciej. Bardzo przyjemny system dodający do walk nieco taktycznego elementu.

Grafika:
Grafika w grze jest miła dla oka. Brak tu jakichś gigantycznych wodotrysków, ale wszystko jest wyraźne i przejrzyste. Animacje przeciwników w czasie walk są przyjemne.

Między misjami na stacji podczas rozmów widać bardzo ładne, ręcznie rysowane postacie. Mam nadzieję, że gdy gra wyjdzie będzie ich znacznie więcej.

Co nieco boli to fakt, że brak tu właściwie opcji graficznych. Mamy tylko kilka ustawień w stylu: szybki, ładny, bardzo ładny itp. Jest to niestety bolączka wielu gier 3d na silniku Unity, lecz z tego co widziałem na forum jeden z developerów zapowiedział wprowadzenie zaawansowanych opcji.

Podsumowując:
Moim zdaniem jest na co czekać. Nie wiem czy poleciłbym zakup gry na obecnym jej etapie. Jeśli komuś nie przeszkadza brak fabuły i chciałby pograć w dobrego dungeon crawla w klimatach sci-fi, to właściwie nic nie stoi na przeszkodzie, reszcie sugerowałbym się wstrzymać. Ja osobiście czekam na premierę gry z wywieszonym jęzorem.

Proszę nie sugerować się oceną gry, bo takową grze wystawię po jej ukazaniu się. Silnik strony nie pozwala na zamieszczenie recenzji bez oceny, więc musiałem coś wstawić.

Poniższy tekst napisany został na podstawie wersji Beta 2 - Boisterous Bobcat. Nie powinien być traktowany jako recenzja, a jako rzut okiem. Recenzja właściwa zostanie opublikowania po premierze gry, a poniższy tekst zostanie zmodyfikowany/podmieniony.