Triangle Wizard

Triangle Wizard jest swego rodzaju ewenementem. Niby jest to roguelike, ma większość elementów właściwych temu gatunkowi, ale niewtajemniczony po poobserwowaniu rozgrywki mógłby go uznać za... strzelankę. Jak to możliwe?

Przede wszystkim dzięki bardzo abstrakcyjnej otoczce i sterowaniu. TW w duchu klasycznych roguelike'ów wykorzystuje kolorowe litery alfabetu do oznaczania stworów, lochy są zbudowane z prostych łamanych, znakami alfanumerycznymi oznacza się znajdźki. Tylko że... to wszystko jest animowane! Trójkąt postaci gracza porusza się w czasie rzeczywistym, sterowany WSADem (ruch) i myszką (celowanie zaklęć), sypiąc gradem prawdziwych fajwerków i najróżniejszych kolorów ku przesuwającym się w jego kierunku chmarom stylizowanych g, k, oraz innych d. Efekt jest niezwykły i porównywalny w zasadzie jedynie do co bardziej abstrakcyjnych shooterów.

Jakkolwiek jednak rozgrywka jest cokolwiek zręcznościowa, mechanika pod nią zalegająca jest całkiem roguelike'owa. Postać tworzy się dobierając jej klasę, rasę i bóstwo. Klasa decyduje o początkowych zaklęciach i zdolności postaci, rasa decyduje o statystykach i cechach, zaś bóstwo oferuje bonus do określonej sfery zaklęć. A dzięki temu, że opcji jest mnóstwo - ponad trzydzieści klas, ponad dwadzieścia ras i kilkanaście bóstw - możliwych kombinacji jest całe mrowie. Utworzony przez gracza trójkąt przemierza losowo generowane podziemia, posyła w niebyt hordy wrażych literek, zbiera przedmioty, zyskuje talenty, no i - przede wszystkim - odnajduje zaklęcia. Całe mnóstwo zaklęć - jak wiadomo, arsenałem maga jest jego magia i autor TW postarał się, aby graczom na niczym nie zbywało: dostępnych zaklęć jest koło setki, jak nie więcej, od najprostszych słonecznych flar, sopli lodowych i kul ognistych, przez summony wszelkiej maści, po mniej standardowe rzeczy typu powódź, zarazy, szklane igły, sztorm lodowy/ ognisty/ śmierci, manipulacja ścianami... Każde zaklęcie wygląda inaczej i przy odrobinie praktyki daje się rozpoznać na pierwszy rzut oka. Interesująca jest zresztą standardowa dla roguelike'ów interakcja między różnymi aspektami gry - w ostatniej grze zdołałem np. podirytować Cthulhu (tak, tego) zabijając jego szalonego wyznawcę, co zaowocowało niespodziewaną wizytą naprawdę niemiłego stworka. Innym razem zabijałem cięższych wrogów rozbijając ściany wokół nich i zasypując ich powstałymi w ten sposób odłamkami. O bajerach w stylu zamrażanie zbiorników wodnych nawet nie wspominam, bo w gatunku powinien to być standard.

Triangle Wizard nie jest jednak pozbawione problemów. Paradoksalnie największym z nich jest coś, co powinno być standardem gatunku. Gra wykazuje po prostu tendencję do szybkiego rzucania przeciwko graczowi naprawdę niemiłych wrogów - nierzadko przejście głębiej niż na piąty poziom będzie poważnym problemem bez bardzo szybkiego biegu ku schodom na levelu czwartym. A że wtedy jeszcze mapki nie są zbyt duże, a na dodatek dość wąskie... Zginąć bardzo łatwo. Innym dość uciążliwym problemem jest niezbyt wygodne obłożenie klawiszy - np. najpożyteczniejsze (mapka, inwentarz, lista summonów) klawisze są nad kursorami... a steruje się WSAD-em.

Ostatecznie, graficznie - jak na załączonych obrazkach. Mi przeszkadza tylko niezbyt czytelna lista wszystkich zaklęć i brzydka mapa. Dźwięku brak, jak na złość - tu akurat doskonale pasowałyby przeróżne szumy, trzaski, wybuchy i inne dzwonki.

Podsumowując, Triangle Wizard jest solidną grą z pogranicza roguelike i gry zręcznościowej - takiej bardzo zrelaksowanej zręcznościowej - i warto zapoznać się z nią, przynajmniej na dwa-trzy posiedzenia.

Plusy:
+ unikatowa oprawa
+ mnogość wszystkiego
+ zaskakująco dobre SI
+ nietypowa walka

Minusy
- czasem mało czytelna
- niezbyt wyważona trudność
- niewygodne obłożenie klawiszy

Moja ocena: 3/5