Battle Hunter

Fabuła:
O fabule gry raczej nie da się wiele powiedzieć, bowiem jedyne, co posuwa ją do przodu to skromne scenki fabularne, ograniczające się do krótkiej rozmowy. Po zyskaniu każdego poziomu można obejrzeć taką właśnie scenkę i stoczyć bitwę fabularną. Głównie historia krąży wokół zdobywania dysków z danymi, na których są zapisane informacje o śmiertelnie groźnym wirusie. Nasz łowca przedmiotów musi prześcignąć pozostałych łowców, jeśli chodzi o ich zdobycie. Tajemnicza organizacja zwana BPHS dowiedziała się o wirusie i próbuje zdobyć o nim dane, do czego w żadnym wypadku nie możemy dopuścić, bowiem gdyby im się udało, mogło by to oznaczać zagładę ludzkości.

Grafika:
Grafika bazuje na dwuwymiarze. Jest kolorowa i nawet atrakcyjna, jednak jak na możliwości PSX'a to mogło być o wiele lepiej. Po uruchomieniu gry byłem z samego startu zawiedziony, bowiem gra nie posiada żadnego intra. Jedyna atrakcja graficzna to wizerunki postaci nadawcy zadań i pielęgniarki, kolejną są tapety które można uzyskać poprzez zdobycie dyskietki z danymi na których jest zapisana. Gra jest dosyć uboga jeśli chodzi o grafikę. Postacie są ładnie zrobione jednak mogły być bardziej urozmaicone niż tylko różne kolory wizerunku paru z góry ustalonych postaci.

Muzyka:
Gra nie posiada wielu kawałków muzycznych, jednak są one dosyć dobre i przyjemnie się słucha, tylko że po dwóch godzinach grania robi się nudno jak na polu bitwy leci cały czas taka sama muzyczka. No ale ogólnie mówiąc muzyka na dobrym poziomie, ale przydało by się urozmaicenie o różne utwory.

System walki:
Bitwy toczymy na planszach podzielonych na czterokątne pola. Każda postać porusza się po polach zależnie od wylosowanej karty i współczynnika ruchu danej postaci. Oprócz naszej postaci na planszy pojawią się trzy pozostałe sterowane przez komputer (konsolę). Jest również możliwy tryb gry na dwie osoby. Cała bitwa wygląda jak klasyczna strategia RPG z tym wyjątkiem, że postacie atakując losują karty, których wartości decydują o zadawanych obrażeniach. Każda postać posiada atak specjalny, który się aktywuje, gdy postać wylosuje dwie te same wartości na obu kartach, wtedy oprócz obrażeń można nadać przeciwnikowi status Panic. Istnieją przedmioty, które mogą wzmocnić atak specjalny lub nadać dodatkowy status. Oprócz losowanych kart, nasza postać posiada pulę pięciu kart, które może używać do zwiększenia zadawanych obrażeń, obrony fizycznej, zasięgu ruchu lub postawienia na planszy pułapek, zależnie od typu karty, każdą kartę można użyć tylko raz, po czym się ją traci, a w nowej turze otrzymamy jedną losową nową kartę. Nasza postać potrafi samodzielnie regenerować sobie część HP, zależnie od posiadanej maksymalnej ilości HP. Jeśli zostanie pokonana to pozostaje ona w grze, jednak jej maksymalne HP zostanie zredukowane o połowę. Potyczka kończy się dopiero, gdy jedna z czterech postaci zdobędzie szukany przedmiot i dotrze z nim do wyjścia, jednak po zdobyciu szukanego przedmiotu nadal możemy go stracić, gdy nas pokona inna postać. Oprócz przeciwników pojawiają się losowo istoty, które atakują zazwyczaj postacie w pobliżu, jednak ilość tych istot jest dosyć uboga, bowiem w całej grze jest ich tylko 3 plus Boss, który się pojawia tylko, gdy zliczanie tur spadnie do zera. Przechodząc kolejne poziomy, stwory robią się również potężniejsze, jednak różnią się od poprzednich jedynie kolorem. Podczas starć mamy tylko opcję walki, obrony, ucieczki (tylko gdy ktoś nas zaatakuje) i poddania się (tak samo), tyle że poddanie się polega na oddaniu przeciwnikowi jednego z posiadanych przedmiotów, po czym nasza postać zostanie przeniesiona do losowego położenia na planszy, to nie działa na potwory, tylko na inne postacie w grze. Tak, więc jeśli chodzi o system walki to jest tu również bardzo ubogo.

Postacie:
Ma początku mamy konieczność stworzenia własnej postaci, którą to wybieramy z podanych wzorów, potem trzeba ją jeszcze jakoś nazwać i wybrać ubarwienie. Ogólnie postacie różnią się tylko wyglądem i animacją ataku. Początkowo mamy do dyspozycji 11 punktów do rozdania między statystyki i zyskujemy jeden punkt za każdy kolejno zdobyty poziom. Jednak, aby zwiększyć zasięg ruchu postaci potrzebne jest przydzielenie 3 punkty statystyki na szybkość, aby zwiększyć obronę są potrzebne da punkty statystyki, do zwiększenia ataku wystarcza jeden punkt statystyki, a do zwiększenia HP za każdy punk statystyki nasze HP wzrośnie o 2. Tak więc jeśli chodzi o postacie i ich statystyki to też jest naprawdę ubogo.

Podsumowanie:
Gra jest strategią z elementami RPG, jednak co okropnie denerwuje to to , że duży nacisk został położony na losowy aspekt rozgrywki, ta, więc nawet postać o wiele słabsza może ubić postać silniejszą jak dopisze jej szczęście. Rozgrywka czasem się okropnie przeciąga poprzez wylosowanie słabych kart. Oceniając poszczególne aspekty gry muszę powiedzieć, że gra jest pod każdym względem uboga, za to jest dosyć prosta i nieskomplikowana, można do niej przysiąść i się troszkę zrelaksować, ale teraz znowu trzeba przyznać, że szybko się nudzi. Gra nie wprowadza żadnych specjalnych ciekawostek do gatunku, jest raczej bardzo słaba i nie poleciłbym jej nikomu, bowiem ani nie wciąga, ma prawie zero fabuły, skromną grafikę oraz muzykę i jeszcze słabszą grywalność. Usiadłem do tego tytułu głównie z ciekawości i przyznam, że spędziłem przy niej parę godzin, jednak byłem zawiedzony prostotą i brakiem urozmaicenia.

Moja ocena gry:
Grafika: 4/10
Muzyka: 5/10
Grywalność: 2/10
Ocena ogólna: 2/10