Lunar: Silver Star Story Complete

Lunar The Silver Star Story Complete- tak brzmi pełny tytuł skonwertowanego z SEGA CD przez Kodakawa Shoten RPGa na PSX. Gra nie jest wybitna i wielu z pewnością uzna ją za niewartą uwagi, lecz mi przypadła do gustu i ukończyłem ją kilkakrotnie.

Fabuła Lunara niczym nie zaskakuje. Młody, zafascynowany pewnym lokalnym herosem chłopak o imieniu Alex wyruszana na poszukiwanie przygód wraz z kilkoma przyjaciółmi. Pech chce, że został on wciągnięty w wielką intrygę i musi teraz uratować swą ukochaną Lunę i przy okazji uratować świat. Fabuła jest w pełni liniowa i nie pozwala na jakiekolwiek odstępstwa.

Grafika jest beznadziejna. Te kwadratowe, malutkie postaci przypominają czasy NESa, a nie możliwości PSXa.

Jedynym co w grafice można uznać za dobrze wykonane, to dość częste wstawki animowane, będące czystym anime. Animacje zaklęć są jak reszta grafiki raczej ubogie w efekty. Podsumowując: można by na tej płaszczyźnie wiele uczynić dobrego.

Dźwięk prezentuje się znacznie lepiej niż grafika, lecz też nie powala na kolana. Przewodni motyw pojawia się zdecydowanie zbyt często. W ważniejszych momentach gry wszelakie teksty są mówione przez aktorów.

W walce dysponujemy pięcioma postaciami, które mogą się w miarę swobodnie poruszać po planszy. Akcje podejmowane przez nasze postacie dzielą się na zwykłe ataki, zaklęcia, przedmioty, ucieczkę, itd. Istnieje ograniczenie ilości przedmiotów, jakie postać może nosić w czasie walki, co bardzo utrudnia przechodzenie dłuższych lokacji.

Statystyki są klasyczne: siła, zręczność itd. Przedmiotów jest niewiele i przydzielone są do poszczególnych postaci. Po mapie poruszamy się chodząc lub korzystając z teleportu. Całość rozgrywki jest schematyczna, czyli miasto- lochy.

Podsumowanie:

Plusy:
Humor

Minusy:
Grafika, pomysł, fabuła