Shin Megami Tensei

SMT to ulepszony port ze SNESa, a ten w zasadzie to remake MT2 z NESa, choć można użyć słowa reboot. Fabuła kręci się wokół nuklearnej zagłady, ale tym razem możemy zobaczyć jak do tego doszło. Kolejnym istotnym elementem jest wyrównanie charakteru, co ma spory wpływ na rozgrywkę oraz wybór zakończenia z trzech dostępnych. Generalnie gra jest dość podobna do MT2, ale w zasadzie wszystko jest lepsze.

Początek gry jest nieco dziwny, ponieważ musimy stworzyć aż 4-ech bohaterów. Zaczniemy jednak solo, później będą dochodzić inni, aby w końcu został standardowy zestaw bohatera komputerowca i bohaterki czarodziejki. Zmieniony został nieco styl prowadzenia fabuły, wcześniej bazowano głównie na zdobywaniu specjalnych przedmiotów, tutaj one też występują, ale w małej ilości. Progres fabularny osiągamy poprzez rozmowy i wybory yes/no. Wszystkie więzi z powieścią zostały zerwane (Izanami).

System rozwoju postaci jest taki sam jak w poprzednikach, czyli rozwijamy główne atrybuty postaci. Zmiany dotyczą statystyk, dodano jeden nowy atrybut magic oraz nowe atrybuty drugorzędne. Ekwipunek został zredukowany, nie ma już miejsca na pelerynki czy inne tego typu rzeczy. Dodano za to rodzaj amunicji do broni palnej (nie zużywalnej). Demony wciąż nie się nie rozwijają. Dodano fabularny element ulepszania komputera używanego do przywoływania demonów.

Jeśli chodzi o przedstawiony świat to wciąż jest on pierwszoosobowy w lochach i widok z góry pomiędzy lochami, ale w większej skali, więc chodzimy sobie małym wskaźnikiem. Eksploracja nie zyskała żadnych dodatkowych elementów, wciąż są to tylko splittery, dziury, teleporty, pułapki i mgła. Można znaleźć skrzynki i spotykać npc-ów. Negocjacje z demonami są bardziej zaawansowane i oprócz dołączenia do drużyny można wyłudzać pieniądze lub magnetyt (o dziwo, nigdy mi go nie zabrakło). Jest parę rzeczy opcjonalnych (lokacje i zadania). Nie ma żadnych mini gierek, które i tak były cienkie.

Walka niewiele się zmieniła od czasów MT2. Demony mają dodatkową komendę extra, która służy do atakowania specjalnymi umiejętnościami, jeśli takowe posiadają. Wciąż walczymy tylko z jednym gatunkiem naraz, choć jest parę wyjątków, więc taka mechanika jest wdrożona. Jest za to możliwość walki z kilkoma falami wrogów po kolei. Śmierć bohaterów to koniec gry, w MT było inaczej.

Największą nowością gry jest wyrównanie. Ma to spory wpływ na rozgrywkę, używalność przedmiotów, a przede wszystkim na niemożność przywoływania demonów o przeciwnym charakterze. Zaczynamy neutralnie, ale gra w pewnym momencie wymusi zmianę wyrównania, więc powrót do kanonu będzie trudny. Gra tak naprawdę zmienia charakter cały czas podczas rozgrywki, ale w małym zakresie, więc jest możliwa jego zmiana, ale trzeba znać wewnętrzne mechaniki i może to być długotrwałe. Najsłabszym elementem gry jest ukrycie wyrównania, jest tylko widoczne na mapie miasta w postaci wirującego chłopka w odpowiedni sposób.

Port na PSX jest oczywiście ulepszony graficznie i dźwiękowo, ale głównym plusem jest interfejs obsługi poprawiającym masę drobnych rzeczy, a że ogrywam SMT2 na SNES to wiem o czym piszę. Grafika dostała nowe tła, bo obiekty to raczej lifting, jest płynny przesuw i obroty. Muzyka jest chyba identyczna, ale brzmi zdecydowanie lepiej. Interfejs wizualnie oparty jest na SMT2 ze SNESa, ale robi wszystko lepiej: ruch na boki, handlowanie w sklepie, opisy przedmiotów, pojemność ekwipunku, ponowne rozmowy z npc wywoływane na żądanie, większe okno na tekst i pewnie jeszcze kilka rzeczy o których zapomniałem.

Moja ocena: 4/5