Medarot: Perfect Edition Kabuto Version (JAP)

Czy mieliście kiedyś takie wrażenie, że Bandai to jakiś odwieczny konkurent firmy Nintendo? A może rzeczywiście tak jest. Nintendo trafiło w dziesiątkę z pokemonami, konkurencja musiała zrobić coś oczywiście podobnego - Digimony, które okazały się nie za szczególnie przekonywujące. Wobec tego Bandai wydało Haraboty, ale z tym też nie wyszło. Dlatego wydali kolejny tytuł - Madarot - który miał jakoś przyciągnąć fanów... Czy pomysł się zakończył sukcesem? W Japonii może i tak, ale w Europie raczej nie było na co liczyć. Zobaczywszy zaledwie krótki opis gry już byłem w stanie opowiadać godzinami na jej temat. Czytajcie dalej a przekonacie się sami o co mi chodzi.

Akcja gry wybiega troszeczkę "dalej" w przyszłość w stosunku do naszej rzeczywistości. Autorzy nie podali konkretnej daty, ale powiedzmy że jest rok 2020. Ludzie wybiegli z techniką do przodu i stworzyli Medaroty (maskotka i robot w jednym). Każdy w tych czasach (a raczej większość) posiada medarota, zatem jest o co walczyć (sława, lepsze części, tytuł mistrza medarotów - pięknie). Do stworzenia medarota potrzebujemy szkielet (chyba zaczerpnięte z terminatora), na który następnie nakładamy lewą rękę, prawą, głowę, nogi... no i oczwiście najważniejsza część - medalion, odpowiadający za mózg naszego podopiecznego.

Wcielamy się w rolę chłopca o imieniu Sekaru, jego marzeniem jest zaprojektowanie medarota, dziennie siedzi przed komputerem i stara się coś tam zaprogramować, niestety zazwyczaj kończy się to niepowodzeniem. Zmęczony projektem postanawia trochę odpocząć i zrobić coś innego. Wybiera się więc na spacer, a pies od razu w nogi, nie czekając na smycz (w zasadzie nie możemy się dziwić, jakby ktoś swojego psa nazwał Bonaparte, to też by uciekł z domu...). W parku znajdujemy medalion, od ojca otrzymamy swój pierwszy szkielet i w taki sposób mamy swojego pierwszego medarota zrobionego. Co prawda T1000 to nie jest, ale zawsze coś na dobry początek. Cała akcja gry teraz toczy się praktycznie z górki - koledzy zauważyli że mamy terminatora, to oznacza, że należy wyzwać nas na pojedynek... Po drodze znajdzie się oczywiście jakaś organizacja, która zechce opanować świat, a my musimy to im w tym przeszkodzić, tak więc walczymy w imię Dobra.

Przejdźmy może do samej gry: w drużynie mamy miejsce na 9 robotów. 3 grupy po 3 roboty, 3 liderów (grupy A, grupy B, grupy C), oraz po dwóch dla każdej grupy "pomocników". Samych części do robotów jest tyle ile pokemonów (((_^) części kupujemy w sklepie, znajdujemy w skrzynkach, bądź od przeciwników dostaniemy w nagrodę. Przy grze spędza się czas w miarę znośnie, lecz trzeba trochę czasu, aby się przyzwyczaić do całego klimatu. Klasyczny czarno-biały RPG, muzyczki trochę mogłyby też wypaść lepiej, nie wspominając o tych dźwiękach (wybuchów). Już w wcześniejszym Macross wypadły o niebo lepiej, chociaż też wymagał trochę jakiegoś dopracowania. Podobnie jak i cały mapping wypadł nie najlepiej. Powtarzające się domki (od wewnątrz jak i zewnątrz), bez jakiegoś urozmaicenia i jeżeli szybko się nie ruszymy z miejsca, to muzyczka może nas zacząć denerwować.

Walki na mapce pojawiają się losowo. Tylko czasami będziemy mieli to szczęście, aby zobaczyć naszego przeciwnika wcześniej. Zaznaczmy istotną rzecz, gdy podejmiemy walkę, nie ma odwrotu. Walczymy aż do końca. Nie ma Game Over, ale gdy przegramy tracimy jakąś naszą część z robota, więc trochę ostrożności nigdy za wiele przy potyczkach z tej okazji. Moja rada: celować (w miarę możliwości) zawsze w głowę - i najlepiej w lidera przeciwników. Jeżeli rozwalimy głowę, wygrywamy całą walkę. To samo się tyczy nas, jeżeli nam odstrzelą głowę, przegrywamy.

Summarum
Fabuła gry niezbyt oryginalna, dźwięki, melodyjki, grafika też nie wypadły na jakimś supernowym poziomie. Jedynie co można pochwalić to wątek gry, który jest identyczny w niemal każdej grze tego rodzaju. Nie powiem, że ciekawie się gra, ale potrzeba jednak tego czasu, aby się przyzwyczaić. Dla fanów pokemon, digimon itp. Medarot może być udany, dla innych średnio, a dla niecierpliwych całkowita strata czasu. Po co się męczyć? Polecam zagrać w coś innego... Jest tyle ciekawych tytułów na świecie, i jeżeli ich nie znasz to polecam rozejrzeć się po stronce JRK's RPGs (((_^).

Jya!

Moja ocena: 2/5

Reptile
reptile@o2.pl
www.rpgmaker.pl