Lufia II: Rise of The Sinistrals

Nadszedł wreszcie czas ostatecznej rozgrywki pomiędzy Bogami a ludźmi o panowanie nad Ziemią. Dowiadujemy się tego z ładnego demka rozpoczynającego grę. Od czasu do czasu ładne wstawki posuwają także akcję do przodu. Nasz bohater jest najlepszym wojownikiem w swoim miasteczku. Zostaje poproszony o przepędzenie potworów, które się niedaleko pojawiły.

Historia niby banalna, ale już na samym początku ładna grafika i wpadająca w uszy muzyka nie pozwalają przerwać gry. A co dopiero w miarą rozwoju akcji, gdy historia staje się coraz bardziej ciekawsza. Jest to dla mnie jedna z najlepszych gier cRPG na SNES, a może nawet najlepsza. Akcja gry w dalszych etapach dzieje się nie tylko na lądzie, ale także na wodzie, pod wodą i w powietrzu. Do głównego bohatera przyłączają się kolejni NPC. Jest ich w sumie 7, ale w danej chwili może ich być najwyżej 4 bowiem jedni przychodzą a inni odchodzą.

Walka jest ukazana jak zwykle w tego typu gierkach, czyli przeciwnicy stoją przy ścianie. Na powierzchni nie widać potworów i trafiają się losowo, zaś w podziemiach potwory są widoczne i można walki uniknąć. Ataki przeprowadza się wybierając broń lub odpowiedni czar i wymiana ciosów następuje automatycznie. Obrażenia są generowane losowo w zależności od współczynników naszych bohaterów jak i typów broni oraz odporności na nie potworów. Oprócz 4 bohaterów w walce mogą nam pomóc tzw. Capsule Monsters, które najpierw trzeba oczywiście znaleźć i zdobyć. One również zdobywają experience i awansują na wyższe levele. Oprócz tego karmi się je przedmiotami, których żądają a wtedy przekształcają się w wyższą i silniejszą formę.

Przedmioty, ekwipunek, czary. Jest tego naprawdę bardzo wiele. W miarę upływu czasu dostajemy coraz silniejsze czary i broń. Większość jest do zdobycia normalnie w sklepach lub do znalezienia w jaskiniach lub po pokonaniu wrogów. Istnieją także przedmioty, dla których zdobycia trzeba przejść poboczne wątki gry, które są jakby odrębnymi grami w grze.

Fabuła jest liniowa przynajmniej jeśli chodzi o główny wątek. Istnieje kilka sub-questów, których przejście owocuje potężnymi przedmiotami, ale na ich przejście trzeba poświęcić drugie tyle czasu co na główny wątek.

Na jednej z wysp jest słynny Ancient Cave, mający 99 poziomów i w którym nie można sejwować, a potwory są na każdym następnym poziomie coraz silniejsze. Tylko nieliczni i z wielką cierpliwością mogli go przejść. Można w niej znaleźć naprawdę potężne przedmioty. (Teraz dzięki możliwości zapisu gry w każdym momencie jest on do przejścia, jednak po jednokrotnym jego przejściu i tak nie odkryje się jego wszystkich sekretów).

Innym elementem zajmującym równie wiele czasu jest zebranie 8 Smoczych Jaj, za które w Dragon Shrine smok spełnia życzenia. Po spełnieniu podobnie jak smocze kule w Dragon Ballu rozpraszają się po całym świecie i można je szukać dalej po wszystkich labiryntach w grze.

Po zdobyciu karty wstępu dla VIP-ów do kasyna można także uprawiać hazard. Nagrody również są imponujące.

Powinienem jeszcze wspomnieć o zagadkach logicznych w labiryntach, które trzeba rozwiązać aby otworzyć jakieś drzwi czy inne przejścia. Większość jest dość łatwa do rozwiązania ale jest też trochę trudniejszych. O ile pamiętam to na pewno jednej nie rozwiązałem bez opisu. Jest także dużo ukrytych przejść i tajnych komnat. Wszystkie te elementy sprawiają, że można bardzo długo grać w tą grę i zawsze coś nowego można odkryć. Ona po prostu się nie może znudzić. No chyba, żeby ktoś już odkrył wszystko co było do odkrycia. Jednak nawet wtedy można przecież zacząć grę od początku.

Na koniec mała uwaga o numeracji. Japończycy nie dość że piszą od lewej to na dodatek chyba numerują odwrotnie, ponieważ pierwsza część gry zaczyna się dokładnie w momencie końca drugiej części. Graficznie Lufia 1 jest zupełnie odmienna od Lufii 2 i nie rozumiem jak można było coś tak dobrego zmieniać na moim zdaniem gorsze.

sirPaul@poczta.onet.pl