No proszę, a jednak się doczekali. Dwaj, bo jeden - Rankin - czekał od wczoraj na wrzucenie jego recenzji na stronę, a drugi - Cholok - jakoś z pół roku. Ale nie przyjmuję skarg, że tak późno wstawiłem, bo właśnie ja nie zwlekałem, ale się nad tymi dwoma zlitowałem i dodałem ich recenzje. Z telefonu! To było trudne!

Jakie więc teksty wleciały na stronę? Jeden z gry 7th Circle, a drugi z ELEXa 2. Sprawdźcie je sami! 

Spokojnie zatem, moi kochani Recenzci (wszyscy, nie tylko wyżej wymienieni) - nie traćcie zapału - jeśli szefowie balują zwlekają z publikacją waszych tekstów, to spróbujcie uderzyć do mnie. Może się uda. 

Fani staroszkolnych erpegów, w których czołga się po lochach w widoku z pierwszej osoby, mają okazję zapoznać się z kolejną rekomendacją uznanego redaktora naszego portalu - Rankina. Czy jednak jego zasadniczo pochlebna opinia przekona Was do osobistego spróbowania Inferno: Beyond The 7th Circle? Przeczytajcie pełną recenzję i sami zdecydujcie czy chcielibyście powrócić do przeszłości!

No siemka, kochani fani. Tu ponownie Danika Hart. Przypominam, że w dzisiejszej audycji wziął udział sam Spider-Man! Właściwie ten "drugi Spider-Man", ale dzięki temu było nawet ciekawiej. 

Podcast możecie odsłuchać ponownie w archiwum nagrań tutaj. Serio, sprawdźcie koniecznie, bo czegoś takiego tutaj jeszcze nie było! No powaga!

Czas na kontruderzenie! A przynajmniej tak mówi ekran uruchamiania Persony 5 Strikers (Scramble) na konsoli. No ale co bym nie mówił - nie dam rady odwrócić waszej uwagi od kolejnej kontrowersyjnej recenzji, bo jak to spin-off z musou dostał wyższą ocenę niż ubóstwiana Persona? To długa historia. Nie, serio - długa, ale nie dało rady inaczej. Wokół Strajkowców nabudowało się tyle mitów, że uznałem za konieczne, by rozprawić się z każdym z nich (a przynajmniej z większością).

Nie bijcie. To moja opinia. Jeśli się z nią nie zgadzacie - zagrajcie i napiszcie własną recenzję.

O shiet, here we go again!

Tak jest, wracamy z tematem greckiej mitologii, ale w innym wydaniu niż - najwyraźniej kontrowersyjne - recenzowane ostatnio przeze mnie niedocenione Rise of the Argonauts. Tym razem polecam wam rzucić okiem na inną niedocenioną grę, która co prawda jest bardzo chwalona w wielu kręgach, ale przydałoby się jej więcej rozgłosu. Mam zatem nadzieję, że moja opinia o Apotheon wzbudzi mniejsze kontrowersje niż poprzednia. Z drugiej strony - jeśli jest ruch w komentarzach to przynajmniej widać, że strona żyje, mimo ogromnej średniej wieku jej autorów.

PS Ja nawet nie lubię metroidvanii. Znaczy - nigdy wcześniej nie grałem w żadną.

Skoro mamy na stronie opisane Tomb Raidery i Control (a nawet nowsze Assasin's Creedy), to nie może zabraknąć Spider-Mana od studia Insomniac, z niemałą ilością elementów RPG.

Zapraszam do przeczytania recenzji, ale jakby co - td;dr widowiskowa gra pełna satysfakcjonującej rozgrywki naprawdę warta spróbowania (nawet jeśli nie jest się fanem Marvela i Spider-Mana).

PS Kiedyś jeszcze napiszę tę recenzję erpega ostatecznego, erpega ultymatywnego, erpega doskonałego - gry FIFA. Ale może wtedy JRK już straci cierpliwość i będzie to moja ostatnia tutaj recenzja? 

HEREZJA! KTOŚ ŚMIAŁ NIE WYSTAWIĆ NAJLEPSZEJ OCENY PERSONIE 5, I TO NAWET W WERSJI ROYAL. PRZECIEŻ TO ARCYDZIEŁO. CO TO ZA RECENZENT?! WYKOPAĆ GO STĄD! GUZIK WIEDZĄCY ZUMER! CO ON WIE?! BLUŹNIERCA BEZ SERCA! 

Heh, nie wiem czy trudniej było przemęczyć się z największymi bolączkami tej gry, czy opisać w recenzji jej ogólne założenia fabularne, bo i granie, i spisywanie wrażeń było dla mnie bardzo trudne. Były momenty, gdzie chciałem wystawić tej grze naciąganą tróję, a były i takie, gdy piątka wydawała mi się za niską oceną.

Jeśli chcecie sami się przekonać czy należy mi się banicja za atak na jRPGową świętość to zapraszam do recenzji. Jeśli nie znacie tej gry i chcecie przeczytać opinię osoby, która nie jest ześwirowana na punkcie serii, to również zachęcam do was przeczytania - nawet bardziej niż tamtych personowych wyjadaczy. It's showtime!

Na naszą stronę już wczoraj wskoczyła recenzja kolejnej po AC: Unity część asasyńskiej serii, tj. Assassin's Creed: Syndicate. Warto sprawdzić jak wyszła ostatnia przed dwuletnią przerwą (i premierą znacznie odmiennego od poprzedniczego AC: Origins) produkcja, przenosząca graczy do wiktoriańskiego Londynu w samym środku rewolucji przemysłowej. Niepodobna przecież odmówić sobie możliwości spotkania Marksa, Darwina, Bella, Dickensa czy nawet samej królowej. Czy jednak rozgrywka dotrzymuje tempa realiom historycznym i konstrukcji świata? Tego powinniście dowiedzieć się z mojej recenzji.

RUTH-TP

Oj, nie bez problemów technicznych powstała - po przynajmniej kilku miesiącach prób - recenzja jednego z najbardziej zaskakujących jRPGów minionego roku. SCARLET NEXUS, pisany ciągle wielkimi literami, to zaiste czarny koń, choć dominuje w nim kolorystyka raczej... szkarłatna, a właściwie pomarańczowo-fioletowa.

Jeśli chcecie sprawdzić co jest takiego niezwykłego w tym japońskim erpegu akcji i dlaczego zakochałem się w jego wizualiach to sprawdźcie sami i doceńcie, że poświęciłem mnóstwo czasu na manualne, pojedyczne wrzucanie prawie dwustu zrzutów ekranu. 

Psst. Wyszło darmowe DLC do Assasin's Creed: Unity o nazwie Dead Kings.

Jeśli zainteresowało was zwiedzanie Paryża podczas Rewolucji Francuskiej może przekonacie się do przeczytania bezspojlerowej recenzji tego fabularnego rozszerzenia.