Rok 2021 powoli dobiega końca, właśnie wróciłem z ostatniej przedświątecznej zmiany w pracy (ludzie dziś powariowali, kupowali na tony, moje prowizyjne zarobki dziś to 80 zł na rękę na godzinę – gdybym tak zarabiał codziennie, to bym raz dwa na dwa okrążenia Ziemi zarobił 
), szykuję się do wigilii (w tym roku wyjątkowo nie kebab, bo ulitowali się nade mną sąsiedzi, którzy postanowili dokarmić), ale znajdę dwie minutki żeby po staropolsku życzyć wam wszystkim moim wiernym czytelnikom – Nawzajem .
Ale żeby nie było, to słów kilka na temat wyjazdowy też się pojawi. Wczoraj byłem na dwóch kolejnych szczepionkach – druga dawka WZW B i pierwsza dawka tężca. Po jednej w każde ramię – i bolą oba już drugi dzień, aczkolwiek tężec bardziej. Być może dlatego, że organizm jeszcze zmęczony po akcji z oczami, a może dlatego, że w zeszłym tygodniu byłem jeszcze na antybiotykach i to się jakoś żre ze szczepionkami. Nie dowiemy się, bo nikogo o to nie pytałem . Dostałem też tym razem uczciwą książeczkę szczepień i powoli ją zapełniał – kolejny zastrzyk 20 stycznia, potem dur brzuszny jakoś w kwietniu i obie WZW w maju.
Oko w miarę się uspokoiło. Od końca zakraplania tylko raz obudził mnie ból, znów było to samo, ale samoistnie po pół godzinie się skończyło. Czyli tak jak lekarka ostrzegała, że może być. Moje kwietniowe plany Camino też stanęły trochę pod znakiem zapytania – miałem iść z ciotką, ale ona wtedy jednak nie może – jej najbliższy wolny termin to lipiec. I teraz pytanko – czy chce mi się iść samemu? Czy jednak odpuścić Camino i już w kwietniu ruszać od razu na stopa dookoła świata? W związku z niezbyt dużym budżetem martwię się, że Europa pozbawi mnie całej kasy i na tym podróż się skończy. Więc może od razu ruszać gdzieś dalej? Azja południowo- wschodnia? Ameryka Południowa? Takie mam teraz dylematy. No nic, jak się coś wyklaruje, to dam znać. Porady mile widziane
